Home sweet home

Maandagochtend werd ik om 5.30 al wakker, om 6 uur gingen Lotte en Linda hun laatste spulletjes pakken en gingen richting Nkoranza, terug naar PCC. Ik bleef nog lekker op m’n bedje liggen, ik bleef daar namelijk ‘achter’ omdat ik de volgende dag alweer naar Accra moest, wat dichtbij Volta ligt.
Nog even in slaap gevallen en toen ben ik daarna lekker gaan ontbijten. Een raar gevoel om alleen te zijn, maar ik heb me nog prima vermaakt. Lekker aan het water gelezen, nog genoten van de luxe van een warme douche en lekker op de kamer wat gerommeld. Om daarna weer om half vier naar buiten te gaan en daar was het toch warm! Ik zat lekker met de airco aan, maar buiten was het nog dik in de dertig graden.
Tijdens het avondeten alvast ingecheckt via mijn mobiel, dat gaat zo makkelijk! Een mailtje gekregen waarin een link stond, toen ik op de link klikte waren veel gegevens al ingevuld, beetje aanvullen op bevestigingen klikken en klaar! Nu toch echt wel het gevoel dat ik bijna weg ging, maar op dit moment vond ik het wel prima, ik was niet meer op PCC en niet in Nederland, dus het voelde een beetje als tussenstop en alsof ik ‘nergens’ was nu ik daar alleen was, ook al was het een erg mooi resort zo aan het Voltameer.
Dinsdag, mijn laatste dagje in Ghana. Een heerlijke ontbijtje aan het meer, een lekker douche om daarna mijn tassen ‘reisklaar’ te maken. En wonder boven wonder ging dat super makkelijk, geen idee waarom het op PCC zoveel moeite kosten, maar wel fijn omdat ik nu natuurlijk alleen was..
Daarna nog lekker wat tijd om te lezen om daarna uit te checken, zo tegen twaalf uur. Ik besloot toen nog even lekker middag te eten voordat ik aan de reis naar Accra ging beginnen. Toen ging ik met mijn koffers richting de weg lopen, om daar met de taxi te gaan, en ik was nog niet boven aan de heuvel, of er stopte al een taxi die me wel naar het trotro station naar Accra wilden brengen, super handig en makkelijk.
Nog een laatste keer wachten tot de trotro vol was. Ik was een van de eerste die een kaartje kocht, dus ik ging er even lekker bij zitten. Op zo’n station is altijd genoeg te zien. Alle vrouwen met hun schalen op hun hoofd, het blijft een mooi gezicht, een klein doosje met vijf (levende) kippen die er met hun koppen er aan alle kanten uitkwamen op een metertje afstand: ik heb me een uur prima vermaakt, toen was de trotro vol en vertrokken we naar Accra.
Onderweg verbaasde ik me over de ontzettend grote verschillen tussen het noorden en deze regio. De Volta regio is in vergelijking met het noorden goed ontwikkeld en ‘Ghanees rijk’. Alle kinderen die van school kwamen hadden rugzakken op en mooie schoenen, sommige zelfs met hele mooie ‘zondagse’ sokken, zoals wij ze hier zouden noemen.
Ook kwamen we opeens nog wat apen tegen, dus dat pikte ik de laatste uurtjes ook nog even mee. Ze stonden gewoon op de weg en het waren nog grote ook! Zeker 1 meter hoog terwijl ze op vier poten stonden, echt een mooi gezicht, maar ik was blij dat ik in de trotro zat!
Zo rond drie uur was ik, prima op tijd, in Accra. Nog een klein stukje door Accra naar het vliegveld. Daar wilde ik mijn cedies omwisselen, omdat ik nog behoorlijk veel over had. Ik vroeg bij een balie waar ik dan naartoe moest, een korte uitleg dus ik dacht dat ik het wel prima kon vinden, maar dat viel tegen. Dus naar iemand anders om het te vragen, een heel andere uitleg, dus, hup, met m’n backpack en trolley in de hitte weer een heel andere kant op, maar ook hier vond ik niks.
Toen liep er een man met mij mee en toen midden op een parkeerplaats waren we er opeens. Een man met hele dikke portemonnee vroeg hoeveel ik wilde wisselen, even een rekensommetje hoeveel euro dat dan was, en het was geregeld! Ik denk behoorlijk illegaal, maar ik was blij dat ik het nog kon wisselen en Ghana blijft Ghana, dus ik had kunnen raden dat ik niet naar een net kantoortje gebracht werd.
Daarna kon ik meteen mijn tassen al inchecken en naar de gate, al 6 uur van te voren! En Accra is toch echt geen groot vliegveld, maar ik was blij dat ik mijn tassen kwijt was en dat ik in de gate wat kon lezen en lekker muziek kon luisteren.
Alles ging helemaal prima, al duurt 6 uur wachten nog wel lang! Nog even gemist dat het echte boarden begonnen was, dus zo tegen de sluitingstijd ging er eindelijk een lichtje bij mij branden dat dit mijn vliegtuig moest zijn. Maarja, als ze drie uur van te voren beginnen zou je bijna kunnen zeggen dat het dan logisch was dat het me even ontgaan was. Maar gelukkig was ik alsnog prima op tijd.
Om tien uur zat ik lekker in het vliegtuig, een goede plek achterin het vliegtuig bij het raam. Nog steeds niet moe, waarschijnlijk toch de spanning/adrenaline, dus ik besloot een filmmarathon te houden. Dat beviel me prima en ondertussen werd ik weer helemaal in de watten gelegd met allemaal lekker eten en drinken, vliegen is echt tot in de puntjes geregeld met alles erop en eraan.
Tegen zes uur de eerste beelden van Nederland door mijn raampje. Na een hele goede vlucht, vijf minuten te laat geland. Toen de slurf naar de aankomsthallen in en dat was toch koud! Ik was ingestapt met zo’n dertig graden en in Nederland was het zes graden, dat voel je in zo’n gang met allemaal kieren en gaten dan toch echt wel.
Toen begon mijn zoektocht op Schiphol naar de bagagebanden (en de wc!!). Even fout gelopen maar Schiphol is gewoon te groot! Gelukkig had ik het snel door en ging het toen meteen prima. Ik kwam al snel bij de aankomsthal, waar ik mama met oma meteen kon zien, een leuke verassing!
De meesten mensen hadden hun bagage al, dus ik kon mijn tassen meteen zien en naar oma en mama toe. Erg leuk om ze te zien en meteen of we altijd al samen waren. In de auto lekker naar huis, waar het twee uurtjes later ook alweer aanvoelde of ik hier al weken was.
Erg leuk om weer in Nederland te zijn en allemaal familie en vrienden weer te zien. In gedachte nog veel bij het mooie, leuke en vriendelijk Ghana, maar ook hier ga ik er weer een leuke tijd van maken.
Iedereen bedankt voor het lezen van mijn blogs, een hele tijdsinvestering met de lange blogs! Ook heel erg bedankt voor de lieve en leuke reacties bij mijn blog, via de mail of whatsapp! Erg leuk om toch veel van jullie te horen.
Mijn avontuur in Ghana is voorbij, maar de reisverhalen gaan zeker nog een vervolg krijgen, dus ook dan zal ik jullie weer op de hoogte gaan houden van ook dan de vast hele leuke, spannende, rare maar vooral bijzondere belevenissen.
Bedankt en tot mijn volgende avontuur!
Liefs Lizanne