Een nieuwe week op PCC

Deze week fanatiek begonnen met het opruimen van mijn eigen kamer, dat was wel nodig na een week vol nachtjes weg en weinig thuis om alles weer op te bergen. Het voelt al helemaal als mijn eigen plek. Het is een heerlijke kamer om lekker in te rommelen, met een bureau om achter mijn laptop te zitten en een prima bed om lange nachten bij te slapen van alle avonturen hier!
Nadat ik mijn kamer weer netjes kon achter laten naar walking-time gegaan. Daar hadden veel kinderen mooie andere kleren aan als normaal, dit bleken schooluniformen te zijn: de school in Ghana begon weer. Sommige kinderen van PCC gaan naar de hiernaast gelegen special school. Hierdoor moet ik nu sommige kinderen daar ophalen, dat was best even wennen om met een rolstoel over het zand te rijden, maar in de loop van de week ging het steeds beter!
De special attentions gingen allemaal wel goed vandaag, wel is het even wennen aan de andere tijd die je nog overhebt. Voordat je van de school op de goede plek in PCC bent, is er vaak al 10 minuten voorbij, en dan moet je de kinderen ook nog terug brengen…
In de pauze ben ik lekker op PCC gebleven, nog best moe van alles wat ik gezien en gedaan had vorige week, vond ik het een heerlijk idee om even helemaal niks te doen. Dus weer heerlijk noedels gegeten.
In de middag ging ook alles goed, doordat de school is begonnen is het programma verder ook anders, dus dat is leuk om te zien. Alsnog wordt er ook wel wat les gegeven op PCC aan de kinderen die niet naar school gaan of niet lang naar school gaan, ook wordt er in groepjes met speelgoed gespeeld, en de ouderen kinderen werken in de workshops: ze maken sieraden of zitten achter een weefgetouw. Er zijn ook meer kinderen op PCC nu: er zijn wat jongeren die in de vakanties thuis wonen en op PCC wonen als de scholen weer beginnen om hier in de workshops te werken.
‘S avonds was het weer soep-dag, elke maandag eten we heerlijke tomatensoep gemaakt door een van de vrijwilligers, naast de soep aten we plantane: het lijkt op echte Nederlandse bananen, de echte bananen zijn hier heel klein, het smaakt ook naar banaan als je het gebakken hebt, maar je kan het niet zomaar uit de schil eten, dan is het te hard. Heerlijke maaltijd, daarna zijn we allemaal weer op tijd naar bed gegaan.
Helaas slecht geslapen, ik was behoorlijk gemeten door muggen, (ondanks mijn DEET en klamboe…) dus ik werd steeds wakker door de jeuk. Gelukkig voel ik me nog steeds helemaal gezond, dus de malariapillen zullen goed zijn werk doen!
Tijdens het ophalen van de kinderen heb ik vandaag in de school gekeken, dat was wel even schrikken! De docenten zaten allemaal buiten, en in de verschillende ruimtes zaten de kinderen, met de deur op slot en amper speelgoed op van dat oud schoolmeubilair. Er was niks wat ze moesten doen, sommige waren aan het spelen anderen zaten gewoon te wachten op een stoel toen er misschien iets ging gebeuren.
Gelukkig blijkt dit niet de hele dag zo te zijn en zijn er ook leerkrachten die wel goed les geven. Daarnaast is het al heel bijzonder dat er een speciale school is en dat daar mensen willen werken, omdat er in Ghana wordt gedacht dat gehandicapten kinderen met de duivel te maken hebben en als jij ze zou aanraken dat je dan zelf ziek wordt. Toch hoop ik dat het nog beter zal worden in de loop der jaren en ben ik blij dat ik in de tussentijd sommige kinderen wat extra’s kan leren en begeleiden in de hoop dat ze er iets extra’s van opsteken!
Na verder een prima dag vol met special attentions, was er ’s avonds een officiële kerkdienst op PCC, dit is ongeveer eens in de maand, dan is er een pastoor hier in het dorp die dan ook meteen hierheen komt. Het was erg leuk om te zien dat de kinderen dit heel leuk en bijzonder vinden. Ook deze dienst is met veel muziek die sommige van de kinderen samen met een koortje van care-givers maken. Verder werd er een stuk uit de bijbel gelezen, in het Twi, en was er een preek in Twi en Engels. De pastoor kent de kinderen hier op PCC en ook sommige van de kinderen lijken goed te weten wie de pastoor is en wat hij komt doen en zijn dan ook heel enthousiast. Een leuke gebeurtenis om bij te zijn!
Weer vaak wakker geworden door de jeuk van de beten, daarom dat ik deze nieuwe dag besloot om een lange spijkerbroek en dichte schoenen aan te doen, met daaronder alles ingesmeerd om er zeker van te zijn dat ze me nu toch echt niet meer gingen prikken. Het was natuurlijk behoorlijk warm in de ongeveer 35 graden, maar het was uit te houden, dus ik heb het de hele dag aangehouden en het resultaat was er: geen nieuwe beten erbij deze dag!
‘S ochtends tijdens het wandelen met Jacob merkte ik dat ik de Twi zinnen van hem steeds beter ga begrepen doordat woordjes je gaan opvallen, hierdoor weet ik wat hij wilt en snap ik hem beter. Daarnaast een altijd werkend middel bij Nederlandse kinderen geïntroduceerd: als ik tot drie hebt geteld is het over. Dit blijkt ook heel goed bij Jacob te werken, dus dat is fijn, want goed luisteren is nog steeds moeilijk voor hem…
Vandaag weer een meeting samen met alle vrijwilligers. Beginnen altijd met een gebed, daarna vertelt iedereen hoe het gaat en waar je eventueel tegen aanloopt. Met mijn programma gaat alles goed, dus dat is makkelijk. Wel onze vraagtekens neergelegd over een van de kinderen: al behoorlijk lang is er een jongen ziek, behoorlijk ziek. Nu krijg hij zelfs een infuus en lag hij apart van alle andere kinderen. De care-gives die hem helpen en verzorgen dragen een mondkapje en handschoenen. Wij maakte ons zorgen dat het misschien tuberculose is, dan is het natuurlijk belangrijk om te weten! Het is inderdaad een infectie in een van zijn longen, maar in het ziekenhuis is (nog) geen specifieke test gedaan, en in Ghana is het eigenlijk ook niet belangrijk om te weten wat het precies is, als je het maar goed kan helpen, en dat gebeurd nu. Gelukkig worden we nu op de hoogte gehouden, en als het voor ons gevaarlijk zou zijn, zouden ze ons natuurlijk meteen waarschuwen, dit lijkt allemaal niet aan de orde te zijn.
Ze zijn hier ook heel goed met de medische verzorging van de kinderen. Elke week wordt het gewicht van de kinderen gewogen om dit nauwkeurig bij te houden om zo te weten of het goed gaat. Als een kind wat aan het hoesten is worden er meteen meerdere testjes afgenomen zoals tempratuur meten en de bloeddruk, erg goed natuurlijk, want de kinderen zijn altijd bij elkaar, dus als er één ziek is en dit is niet bekend, zullen er meteen veel meer ziek zijn!
Deze avond weer lekker vroeg naar bed gegaan, dat blijft toch nog steeds elke avond nodig. Om acht uur liggen we hier allemaal in ons bed en ik denk dat het ook nooit lang duurt voordat we allemaal lekker liggen te slapen, heerlijk!
De volgende ochtend tijdens walking-time kon ik Jacob niet vinden, na een rondje te hebben gelopen, kwam Therasah uit zichzelf naar me toe, dat was heel leuk om te zien! Ze liet tijdens het lopen af en toe even los, maar pakte altijd zelf mijn hand weer vast. Ik vind het echt leuk om te merken hoe veel ik om deze kleine dingentjes ga geven. Je krijgt, vooral met de kinderen van je eigen special attention, echt een band, ook al kunnen ze misschien helemaal niet praten en zijn sommige behoorlijk gehandicapt. Juist zulke kleine dingentjes dat Therasah dan naar je toe komt in de ochtend, maken mijn dag elke dag weer bijzonder.
Mijn special attention gaat ook goed, ik kom hier inmiddels al echt in een soort ritme. Ik weet mijn programma inmiddels uit mijn hoofd, weet wat de kinderen wel en niet kunnen en wat ze leuk vinden om te doen. Dat is leuk en fijn, want hierdoor kosten de special attentions minder energie en kan ik er meer van genieten om samen met de kinderen te zijn.
In de pauze behoorlijk in de stress geraakt voor school, ik kon een tijdje mijn schoolmail niet openen, want internet doet het hier toch niet altijd zo goed, zeker niet met de vele regen en onweer van de laatste dagen. Vandaag kon dat wel, en zag ik het programma van wat ik moest doen, en dat was helaas behoorlijk veel!
Aan de andere kant zat ik er deze dag precies vier weken, als stage voor school, en had ik nog helemaal niks voor school gedaan dus het werd ook wel tijd om iets voor school te gaan, eigenlijk begon het nu pas echt. In de pauze ben ik dus meteen heel hard aan de slag gegaan in de hoop alles af te krijgen voor het weekend.
Tijdens pool-time vrij gevraagd om aan school te werken, gelukkig is dat hier nooit een probleem. En omdat het vandaag ook regende tijdens pool-time kwam het ook prima uit, helaas was het minder leuk voor mijn special attention. Met Yaayaa ga ik altijd het zwembad in, daar kan ze echt van genieten, maar dat ging nu helaas ook niet door.
Helaas bleef het lang door regenen, en deed de internet verbinding het weer niet goed, die had ik wel nodig voor school dus kon ik niet verder. In de tussentijd heb ik een spelletje gedaan met de andere vrijwilligers, ook leuk!
Toen het weer minder ging, zijn een paar van de vrijwilligers naar de markt gelopen om eten te halen en kon ik weer even verder werken. Toen ze terug kwamen hebben we gezellig met z’n alle Grounetsoup with riceballs gegeten, op de Ghanese manier: met onze rechterhand! Al het eten is hier heel pittig, maar het was wel erg lekker en leuk om weer iets nieuws te eten van hier, na het eten snel een banaan eten omdat je lippen dan toch wel heel erg branden, en toen ging het weer!
Na het eten weer gezellig spelletjes gespeeld, dat is dan toch wel een groot voordeel van geen televisie en alle andere luxe elektronica of de vanzelfsprekendheid van goed werkend internet. Veel gelachen en uiteindelijk voor ons doen voldaan en laat naar bed gegaan.
De volgende ochtend werd ik toch vroeg maar fit wakker. Hierdoor besloot ik om zes uur uit mijn bed te gaan en begon ik vol goede moed aan mijn schoolwerk. En ik moet zeggen, met een muziekje aan (Thanks Milou!) had ik er best zin in.
Daarna fris en fruitig naar walking-time gegaan. Jacob wil tijdens het lopen altijd water drinken, normaal geen probleem want we lopen altijd langs kranen, alleen nu was er geen stromend water op die plek, dus rende Jacob opeens weg: als hij de weg weet, is hij opeens heel snel en lijkt hij opeens super goed te kunnen zien. Op een andere plek in PCC vond hij water om te drinken, en had ik hem weer gevonden. Samen hebben we toen regeltjes gemaakt over wat wel en niet mag tijdens het lopen, want achter hem aan rennen en hem zoeken in de warmte ’s ochtends vroeg leek me niet ideaal om elke ochtend te doen…
Tijdens eten positief verrast door Daniël die zelf kwam vertellen dat hij niet naar special attention kon komen die dag met een goede reden, dus dat was heel fijn dan wachtte ik niet voor niks en kon ik deze tijd weer voor school gebruiken!
Tijdens het eten was er rijst dus Alice kon zelf eten, ze zit in een rolstoel en heeft vaak haar handen onder een tafeltje omdat ze zichzelf anders gaat bijten, dus dan moet er iemand bij zijn om haar in de gaten te houden. Als het eten komt, zie je altijd al dat ze enthousiast wordt als ze trek heeft, zo ook deze keer. Dus bij het eten haalde ik haar handen onder de tafel vandaan, en normaal begint ze meteen te eten, maar deze keer niet. Dus ik vroeg me af wat er zou kunnen zijn, en toen bedacht ik, dat er hier altijd maar met een hand gegeten wordt. Ik één arm weer onder haar tafeltje gestopt, en weer begon ze niet te eten. Ik nogmaals goed nadenken wat er kon zijn: had ik haar rechterhand onder tafel gedaan, en dat is hier de hand waarmee je mag eten, de andere hand gebruik je hier niet. Dus ik wisselde haar hand, en toen begon ze meteen te eten. Ik vond het echt mooi om te zien, dat iemand als Alice zo goed zulke dingen van de cultuur weet en zich daar aanhoud!
In de siësta snel even naar de markt gelopen. Mijn tweede jurk zou vandaag klaar zijn, en ik was heel benieuwd! Helaas nog niet helemaal goed, dan kan je zeggen wat er nog anders gemaakt moet worden en dan gaan ze dan vermaken en dan kan je vaak meteen of een paar dagen later, als het meer werk is, terugkomen.
Vandaag ook kunnen pinnen in Nkoranza! We waren erachter gekomen dat je hier gewoon met alle pasjes kunt pinnen, visa doet het hier eigenlijk altijd wel, want dan heb je twee banken waar je het kan proberen, met mijn pasje kan je maar bij een bank terecht. Heel vaak is er alleen gewoon geen geld of niet genoeg geld aanwezig, waardoor het niet lukt. Nu dus gewoon vaker proberen, en dan hoeven we voor het pinnen het dorp niet meer uit, super makkelijk!
Tenslotte nog een zaklamp gekocht, ik had wel een zaklamp meegenomen, maar het is hier écht donker vanaf half zeven s avonds, weinig, soms helemaal geen elektriciteit, en de vele bomen in PCC houden het klein beetje licht wat er misschien nog is ook behoorlijk tegen. Mijn zaklamp gaf niet heel veel licht, dus ik ben helemaal blij met mijn zaklamp (inclusief batterijen) voor 3cedi, super goedkoop en heel veel licht!
Toen rijst van de markt meegenomen en dat thuis (ik typ het gewoon vanzelf, goed teken!) opgegeten. Daarna weer aan school gegaan, heel veel kunnen doen, dus dat was heel fijn. Daarna tijdens mijn special attentions lekker ontspannen: met John op de computer een spelletje gespeeld en met Yaayaa het zwembad ingegaan, daar maakte ze hardop lach geluiden, dus dat was heel fijn om te horen. Het was ook heel lekker om het zwembad te gaan, want het was vandaag behoorlijk warm en ik heb nog steeds lange broeken aan tegen de muggen. (Als we naar het dorp gaan moeten we sowieso kleren tot over de knie aan, dat is hier iets van de cultuur, maar normaal heb ik een legging aan, dat is toch iets luchtiger!)
Weer even aan school gewerkt, daarna terug gegaan om eten te geven, het zag er zo lekker uit, dat ik blij was dat Alice niet alles op at en ik een klein beetje kon proeven: het was super lekker! Wat het was: geen idee! Tijdens het eten zijn er ook altijd veel kippen bij de tafels, als Alice zelf eet, valt er best veel op de grond, wat de kippen natuurlijk nog leuker vinden. Ik zorg altijd dat ik met mijn slippers van de grond ben, want de kippen zijn hier echt niet bang voor jou, en ze pikken dan, als je even niet oplet, ook gewoon op je voet. Ik zat daar dus een beetje bang de kippen weg te jagen, dat zag een iets oudere jongen, die vlak in de buurt zit, zijn reactie: met een hand pakte hij zo een kip van de grond, en hield hem een tijdje in zijn hand of het de normaalste zaak van de wereld was, een andere jongen vond het ook eng, en begon te huilen, zo zie je maar: kippen zijn echt eng!
Toen zelf pannenkoeken gegeten: het was weer vrijdag-pannenkoeken-dag! En dan elke keer bedenken we weer hoe snel de weken hier omvliegen, in een flits en de week is alweer voorbij!
’S Avonds zijn we met de vrijwilligers naar het dorp gegaan om naar een bar te gaan. Heel anders dan wij gewend zijn: er wordt buiten op straat muziek afgespeeld en ik denk dat de gemiddelde leeftijd van de kinderen die er waren maximaal 14 jaar was, wij gingen eerst naar ‘binnen’, het is een soort houten afscheiding met buiten, met een gordijn als deur. Binnen waren ook allemaal gordijnen, dat zit hier in elke bar valt nu op, waarom dat precies is weten we niet, maar we denken dat die dicht worden gedaan als er meer groepjes tegelijk in de bar zitten, voor een soort privacy.
De jongens die in de bar werkte, brachten meteen een tafel en stoelen, en toen zijn we lekker gaan zitten, om, natuurlijk, een spelletje te spellen onder het genot van de alcoholische drankjes, die hier nog geen euro kosten.
Later op de avond werden we gevraagd om mee naar buiten te komen, waar nog steeds de gemiddelde leeftijd zo’n 14 jaar was. Iedereen danste natuurlijk super goed, kwamen wij daar als blanken tussen staan... Voor de kinderen was het een groot plezier om ons te zien. Iedereen wilden ons pasjes aanleren, maar zelfs de jongste kinderen danste veel te goed om ook maar iets goed na te doen, maar het was super leuk!
De hele avond veel plezier gehad met alle kinderen, tot het opeens heel hard ging regenen. Toen zijn wij snel weer in de bar gaan zitten, maar de kinderen bleven gewoon allemaal buiten, ze waren dan ook echt door en door nat, maar ze hadden nog steeds veel plezier samen. Uiteindelijk leek het of de regen niet snel ging stoppen en werd het later en later, dus besloten we om niet langer te wachten, en gewoon naar huis te gaan.
Veel regen en de zandpaden die hier zijn, was natuurlijk niet de beste combinatie, dus het werd meer glijden naar huis dan dat we nog konden lopen, zeker omdat we de berg naar beneden moesten gaan. Gelukkig allemaal heelhuids thuis aangekomen, mijn witte schoenen zijn wel oranje, en de kleren door en door nat, maar als dat het ergst is … !
De volgende ochtend heerlijk uitgeslapen. Na een normale week is het altijd al wel wat laat voordat we ons bed uitkomen in het weekend want doordeweeks in het altijd best vroeg, nu in combinatie met het uitgaan, was dat natuurlijk nog iets later, heerlijk!
Toen lekker rustig aangedaan en ontbeten. Toen ben ik met Wendelien, die hier voor twee weken is, naar Techiman gegaan. Het was behoorlijk warm vandaag, ruim in de dertig graden, maar het was leuk om eens rustig rond te kijken. We hebben beide nieuwe allstars gekocht voor een leuk Afrikaans cedi prijsje, dus dat is altijd leuk! Ook de reis naar Techiman blijft super mooi, vandaag was het ook nog heel helder, dus we konden heel ver kijken, alleen maar groen en bergen en een eindeloos lange weg, super!
Toen zijn we van new market weer terug gelopen, een leuke wandeling van ongeveer driekwartier door Nkoranza. Onderweg een heerlijk ijsje gekocht voor wat afkoeling en op de markt meteen rijst en groentes gekocht voor ’s avonds.
Verder heerlijk rustig aan gedaan, wat gekletst en een douche genomen, wat ondanks de warmte toch echt koud blijft of misschien nog wel kouder lijkt. Toen de rijst en groentes gemaakt, heerlijk avond eten! Met wat extra kruiden en groentes was het weer een heel andere smaak dan als je het kant en klaar van de markt koopt.
Toen na het eten meteen naar bed gegaan, na een dag met veel wandelen en veel zon, behoorlijk moe geworden!
Vandaag alweer een maand van huis! De tijd is voorbij gevlogen en ik heb het nog steeds super naar mijn zin! Dat moest natuurlijk gevierd worden, dus als ontbijt zelf een soort chocolade vla met banaan en granen gemaakt, heerlijk, zeker na een maand alleen maar stokbrood!
Verder heerlijk rustig aan gedaan om even lekker uit te rusten na deze drukke week met al het extra werk door school, uiteindelijk heb ik alles nog wel op tijd af gekregen, dus daar was ik wel heel blij mee. Helaas deed internet het alsnog niet, het blijft Ghana, dus kon ik het pas later op sturen, maar het gaat om het idee natuurlijk…
’s Middags rond een uur of half twee even naar de markt gelopen. Dan merk je pas goed het verschil tussen de warmte bij onze kamers op PCC en de markt, hier is het dan lekker om buiten te zitten, wel warm maar goed te doen, als je dan richting de markt loopt word het elke minuut warmer, zeker middag op de dag, in een zwart shirt..
Toen we terug waren dus even lekker uitgerust, alweer, heerlijk zo’n lekker luie zondag. Toen zijn we rond vier uur richting pool-time gegaan. Vandaag hebben alle kinderen nieuwe pooldresses gekregen: pyjama’s die ze na pool-time aandoen, dit is gemaakt van het geld wat een van de vrijwilligers heeft ingezameld in Nederland. De kinderen waren er super blij mee en ze zijn ook echt super mooi geworden! Als bedankje werd er muziek gemaakt dus een groot feest. Zo werd deze week ook weer lekker Afrikaans afgesloten, gezellig dansend met de kinderen!