laatste 'werkdagen', zon, zee, strand en mama!

Maandag werd ik vroeg en bijna helemaal weer fit wakker: prima begin van deze week. De special attentions gingen ook weer prima vandaag! In de siësta ben ik naar de markt geweest, dat was weer leuk! Wel warm: zo’n vijfendertig graden met zon.
’S Avonds bij het wachten op het eten werd er op de drums gespeeld door drie care-givers: super goed! Iedereen was aan het dansen en juichen. Dit keer dus geen probleem om iets langer te wachten en lekker me te dansen!
De nacht op maandag op dinsdag regende het ontzettend hard. Nu het zelfs deze keer niet door het dak is gekomen, weet ik zeker dat het dat nooit zal komen. Toch goed geslapen en ook dinsdag weer lekker vroeg wakker. Hierdoor begon ik maar vast met wat spullen te pakken: de vakantie komt steeds dichterbij!
Verder was het hier in Ghana een iets andere dag als normaal, in verband met een Islamitische feestdag waren alle kinderen vrij vandaag. Wel draaiden wij ons normale programma. ’S Ochtends begon ik dus met het lopen met Jacob, waar ik intussen geen rondjes meer mee loop, maar over het hele terrein loop op zoek naar takjes waar hij de blaadjes vanaf kan halen.
Ook vandaag gingen de special attentions goed en het was een leuke dag vol muziek in verband met het vakantieprogramma. In de siësta ben ik naar new market gegaan om stof uit te kiezen voor dansen, het eerste deel is alvast goed geslaagd! Wel weer erg warm, zelfs de Ghanese zeiden het vandaag..
’S middags een heel ander programma door een voetbalwedstrijd die Ghana moest spelen, dus alle kinderen en care-givers in de tv-room met z’n alle voor de televisie. Bij elk doelpunt juichen en springen, zo blij waren ze allemaal! En terecht, uiteindelijk heeft Ghana maar liefst met 6-1 gewonnen. Helaas hebben we het einde niet meer kunnen zien door een stroomstoring, maar dat mocht de pret niet drukke toen we de einduitslag te horen krijgen.
Toen wij gingen eten regende en onweerde het nog steeds zo fel, dat ik deze avond zelfs voor het eerst binnen in onze ‘woonkamer-keuken’ heb gegeten. Dat werd daarna toch al snel te warm, dus besloten we toch maar weer naar buiten te gaan. Daar nog even een spelletje gespeeld met de andere vrijwilligers en toen weer lekker naar bed gegaan.
Helaas was dit weer een slechtere nacht. Weer meer last gekregen van mijn schouders en nek dus weinig kunnen slapen. Hierdoor vandaag walking-time overgeslagen en heel rustig aan gedaan. De special attentions gingen op een rustig tempo wel redelijk, dus de rest van de dag het programma weer gevolgd.
Rustig aan naar de markt gegaan, dit keer vooral door de warmte. Laatste spulletjes voor de reis gekocht en daarna heerlijk gedouched en gegeten. In de middag nog mijn laatste special attentions voor mijn vakantie en nog de vrijwilligers-meeting. Alles ging goed, dus toen zat mijn laatste ‘werkdag’ er alweer op!
Deze nacht werd ik drie uur wakker: klaar om te gaan! Helaas was het nog geen tijd om te gaan, dus nog wat sudokus gemaakt om de tijd wat sneller te laten gaan. Om half vijf aanstalten gemaakt en netjes om vijf uur stond de taxi op PCC op mij te wachten om mij naar Techiman te brengen.
Aangekomen in Techiman bleek er geen rechtstreekse bus te gaan naar Accra zoals mij verteld werd. Daarom met de eerste trotro richting Kumasi gegaan. Ik zat naast een vrouw met een schattig baby’tje, die de hele weg naar me heeft gekeken, zo lang naast een blanken was toch wel bijzonder! Onderweg ging de mevrouw midden in de trotro nog maar even borstvoeding geven, terwijl alle mannen naar een film in het Twi aan het kijken waren en constant moest lachen. Ik keek ondertussen wat naar buiten, en zo waren de eerste drie uur van de reis goed en best snel verlopen.
Eenmaal in Kumasi verbaasde ik me weer over de drukte door de hele stad. Overal lopen mensen, overal rijden auto’s zigzag door elkaar, waar de mensen dan gewoon tussen lopen.. Gelukkig bracht de trotro-chauffeur me helemaal naar de goede andere trotro, dat was fijn, want ook het busstation in Kumasi is héél groot.
Toen zat ik even voor negen in de goede trotro, eentje die wel rechtstreeks naar Accra zou gaan. Ik zat prima, nog even wat eten gekocht van de vrouwen die langs de trotro’s lopen, dus klaar om te gaan. Terwijl we wegreden om 9.15 begon het ontzettend hard te regenen, dus ik was blij dat ik droog zat.
Het noodweer stopte wat minuten later weer en verruilde zich voor een behoorlijk felle zon, dan wordt het al snel behoorlijk warm met 15 mensen in een busje.. Ramen dus open, de wind in het busje en wachten tot we in Accra kwamen.
Dat was ongeveer 14.00. Een goede reis richting Accra. Ook Accra was nog drukker dan ik het me herinnerde van op de heenreis. Om bij het busstation te komen moesten we een klein smal straat door met de trotro. Aan beide kanten van het straatje allerlei shops en heel veel mensen en kinderen aan het spellen. Langs de shops, aan de achterkant, liep een spoorlijn. Het zag er eng uit vond ik, kleine kinderen die daar op de rails aan het spelen waren, overal mensen, veel te druk! Ik was blij toen ik uitstapten en meteen werd geholpen om bij een goede taxi te komen.
Het grote busstation over en inderdaad meteen in een goede taxi die me naar het vliegveld ging brengen. Dit duurde nog ongeveer 30 minuten: dertig minuten door de drukte van de enorme stad. Een groot verschil tussen de kleine shops en hutjes langs de spoorlijn en de luxe wijk waar onder andere de universiteit staan.
Om half drie aangekomen op het vliegveld na een reis van ongeveer 9,5 uur. Alles was helemaal goed gegaan, dus ik trakteerde mezelf op een heerlijke cola op een terrasje. Het was heerlijk weer geworden en ik had een reisgids mee, dus ik heb me prima vermaakt in de uren die ik nog moest wachten.
Tegen de avond naar een andere plek op het vliegveld gegaan om een heerlijke pizza margarita te eten: genieten! Inmiddels was het zes uur en werd het dus donker, ik besloot naar de aankomsthal te gaan waar het echte wachten op mama nu echt begon. De laatste twee uur leken langer te duren dan de hele middag, maar uiteindelijk zag ik haar bij de douane!
Leuk om elkaar weer te zien! Meteen weer heel normaal ook al was het toch de eerste keer dat we zolang uitelkaar waren geweest. Samen gewacht tot de mensen van de B&B ons kwamen halen. Meteen mama’s eerste Ghanese ervaring: die kwamen veel te laat nadat ik ze een paar keer had gebeld. Gelukkig uiteindelijk te pakken gekregen en na 20 minuten rijden door het luxere Accra rond half tien uiteindelijk op onze kamer. Nog even gekletst en M&M gegeten en toen gaan slapen.
De volgende ochtend waren we half zes wakker, we besloten er maar meteen uit te gaan om lekker vroeg op pad te gaan. En dat deden we ook na een lekker ontbijtje, nog voor half acht zaten we in de taxi op weg naar het goede busstation.
Vandaaruit gingen we in een kleine bus op weg naar Cape Coast, een mooie rit. Veel groen en bergen. Vooral het laatste stuk was prachtig, steeds stukken van de zee te zien, met palmbomen langs het strand en mooie uitzichten.
Aangekomen in het drukke volle Cape Coast hebben we een taxi naar Elima genomen, het plaatsje waar we een paar nachten lekker vakantie gingen vieren. Weer een hele mooie rit langs de zee. Na 30 minuten waren we op de plaats van bestemming: een prachtig beachresort.
Ik had een mooie hut op het strand gereserveerd, en de foto’s waren niet minder mooi dan de werkelijkheid! De rest van de middag hebben we dan ook heerlijk genoten. Lekker geluncht met pannenkoeken met fruit. Daarna bikini aangedaan en toen ben ik lekker de zee ingegaan. De stroming was fel, maar het water was heerlijk! De rest van de middag lekker gerust, een prima vakantiesfeer!
Nog even wat getut in de kamer en toen lekker gegeten. Mama even vergeten te waarschuwen voor het pittige Ghanese eten, maar verder was het heerlijk. Toen naar onze kamer gegaan, en om zeven uur al in slaap gevallen. Behoorlijk moe van al het reizen de afgelopen dagen.
Klokje rond geslapen, dus zeven uur ’s ochtends weer wakker geworden na een prima nacht! Rustig aan gedaan en lekker ontbeten. Mama een omelet en ik een heerlijk engels ontbijt met alles erop en eraan: voor mij is het immers ook vakantie!
Om 9.30 richting Cape Coast gegaan voor een cultureel dagje. Afgezet bij het castle, vandaar eerst een rondje gelopen door de stad. Ik vond het een mooi ogende stad, waarschijnlijk vooral door de vakantiesfeer door de zee, voor mama was alles nieuw en zij vond het vooral erg rommelig.
Daarna naar het Castle gegaan. Prachtig uitzicht van boven over de zee en de stad. Ook de rondleiding was erg indrukwekkend. De kelder was wat eng en somber, vooral door het slavenverhaal, het gebouw zelf leek door al de mooie vormen en de witte kleur bijna feestelijk. Een raar contrast!
Na de rondleiding in Cape Coast heerlijk Ghanees gegeten en weer terug gegaan naar Elmina. Ook daar rondgelopen. Een kleiner een mooier plaatsje om te zien. Wat foto’s gemaakt en toen eigenlijk al snel weer richting het resort gegaan. Al moe van de ochtend en alle mensen die met ons als blanken graag willen praten, vonden we het wel weer genoeg voor vandaag.
Terug op het resort besloten we eerst wat te drinken, de rust van de dag ervoor was ver te zoeken: het strand was vol met allemaal lokals. Gelukkig gingen die toen vrij snel weer weg, en zijn we toen samen de zee in gegaan: super leuk en lekker afgekoeld.
Terug bij de hut bleek ons slot kapot. We hadden er een jongen bij gehaald, die in één druk de hor eruit haalde om vervolgens te vragen of hij naar binnen mocht, wijzen op het raam. Mama en ik moesten alleen maar lachen door dit typisch Ghanese gebeuren en hoe dit werd opgelost. Van binnen kon de deur open gedraaid worden, dus niks meer aan de hand!
Toen heerlijk een douche genomen om het zout van ons aftespoelen, en daarna insmeren met after sun: voor het eerst sinds ik in Ghana ben: verbrand! Daarna weer heerlijk gegeten, rijst met kip en sla. Om acht uur weer gaan slapen, met op de achtergrond de geluiden van de zee die vannacht een stuk ruiger was!
De volgende ochtend werd ik om zeven uur wakker, ik besloot de dag te beginnen met een duik in de zee, heerlijk: het water was al warm. Mama intussen ook aangekleed en om 8 uur zaten we aan het ontbijt. Voor mij een heerlijke pannenkoek met chocola en banaan, mama ei met kaas en toast. Een goed begin van een avontuurlijke dag!
Op de planning stond een wandeling door Kakum National Park, een regenwoud 30 minuten van Cape Coast. Eerst dus richting Cape Coast, een mooie weg langs de kust, waar ze al volop aan het vissen waren. De eerste tientallen jongens in het water, de rest allemaal op het strand om de netten eruit te kunnen trekken: een fantastisch gezicht.
Het laatste stuk van de reis al door een stuk van het regenwoud. Kleine dorpjes kwamen we nog tegen, maar verder vooral heel veel groen. Mama was zich onderweg aan het verbazen over de weg vol met kuilen. Ondertussen dacht ik aan alle wegen die nog veel slechter waren waar ik overheen had gereden …
In Kakum hebben we de Canopy walkway gelopen. Een stuk door een bos om vervolgens op 40 meter hoogte over touwbrugen te lopen, we kijken zo op het dak van het regenwoud. Even spannend bij de eerste paar stappen, daarna vooral een super mooi uitzicht! Zeker de moeite waard dus!
Eigenlijk het plan om in het regenwoud te blijven slapen, helaas moesten we lang wachten tot we naar onze kamer konden, en toen begon het ook te onweren, al met al niet de beste omstandigheden om samen in een regenwoud te blijven, daarom besloten om weer terug naar Elmina te gaan.
Ik bij terugkomst weer even afkoelen in de zee, de stroming was dit keer alleen wel heel fel, dus vooral even afkoelen en daarna lekker wat gelezen in de relaxstoelen: weer een echt vakantiemiddagje. Nog lekker gegeten en toen om 8uur weer in ons vertrouwde bedje terug.
Maandag vroeg opgestaan, 6.30 werden we wakker en we besloten maar meteen actie te ondernemen. Vandaag stond de reis terug naar PCC op de planning. Een half uurtje eerder dan gepland eruit, helaas was het drukker bij het resort, vandaar dat het, wel, heerlijke ontbijt wat langer op zich liet wachten. Gelukkig maakte mijn engelse ontbijt met bonen, ei, toast én pannenkoek het wachten het meer dan waard.
Om 8.30 stapte we in de taxi naar Cape Coast om vandaar naar Kumasi te gaan. Mama moest even wennen aan de nu toch echte trotro. Het was ook even passen en meten met de tassen erbij, maar uiteindelijk zaten de tassen en alle mensen erin, en vertrokken we rond negen uur richting Kumasi.
Voor mama een reis met weer veel indrukken, waarbij ze hoe meer we naar het noorden gingen het land mooier vond worden. En daar ben ik het zeker mee eens! Om ongeveer twee uur waren we in Kumasi. Weer een drukte van belang, dat midden op de dag, dus weer behoorlijk warm in de trotro.
Ook dit keer was er meteen een taxi die ons door kon brengen naar het goede trotro-station voor Techiman. De taxi zat mama alleen wel prima na de uren in de krappe trotro, en na een goed aanbod van de aardige taxi chauffeur besloten we met de taxi van Kumasi naar Nkoranza door te reizen.
Helaas ging de auto na 2,5 uur kapot. In het begin had mama nog gezegd: ‘als de taxi het maar doet tot Nkoranza’, en dit keer had ik de taxi echt te goed ingeschat, de taxi redde het niet. Maar de taxi-chaffeur liet ons niet zomaar gaan, en ging snel zelf met een taxi naar een dorpje in de omgeving om dingen te kopen om de auto weer te maken.
Inmiddels begon het ontzettend te regen, mama en ik samen in de kapotte auto, met sleutels erin, in een klein dorpje in de middel-of-nowhere, wachtend tot de taxichauffeur terug zou komen. Gelukkig duurde dat niet al te lang, en ondanks de regen stonden ze met drie man aan de auto te knutselen, die na een aantal minuten inderdaad weer werkte.
En zo konden we al met al zo’n 45 minuten later ons weg naar Nkoranza met dezelfde taxi weer vervolgen. Uiteindelijk kwamen we rond vijf uur aan op PCC, voor mij thuiskomen, en super leuk dat een paar van mijn special attention kinderen erg enthousiast waren toen ze mij weer zagen. Daniël wilde mama meteen ontmoeten en van alles vertellen, erg leuk! Daarna is mama even gaan bijkomen in het restaurant hier op PCC. Ik ben meteen naar de markt gelopen om nog voordat het donker werd boodschapjes te doen en avondeten te halen. Terug mama mijn kamer later zien en met twee andere vrijwilligers hier op PCC gegeten. Daarna zijn we heerlijk vroeg gaan slapen, moe van een drukke reisdag met, voor met mama, allemaal nieuwe indrukken. Een gezellig weekje samen op PCC om mijn nieuwe wereldje te laten zien ligt voor ons!