Gamesday, feest en een prachtig natuurgebied

Maandagochtend de walking-time samen met Marianne, de nieuwe vrijwilligster, gelopen. Jacob luisterde prima en het was leuk om te zien dat hij door had dat wij het samen deden en daarom Marianne er ook goed bij betrok: lieve jongen!
Alice was bij feeding heel onrustig, ze begon heel hard te huilen en leek erg gefrustreerd. Super vervelend voor haar, want er zal dus wel iets geweest zijn. Het is dan alleen zo moeilijk om te zien wat er is, omdat ze het niet kan verwoorden. Gelukkig heeft ze nog wel iets gegeten.
Daarna gingen we zelf ontbijten, en dat is wel even wennen met zoveel tegelijk in de keuken! Wel gezellig met z’n allen aan de tafel. Ik heb lekker cornflakes, brood en ei gegeten: je moet de dag natuurlijk goed beginnen!
Bij de special attention van Yaayaa ging de tijd dit keer razend snel, we hebben met vier ballen tegelijk gespeeld: voor Yaayaa is één niet genoeg… Erg leuk! Toen ik Amma ging ophalen was er een nieuwe leraar bij haar in het lokaal. Hij kwam zich meteen voorstellen, dat was al helemaal anders dan wat ik gewend was. Toen vertelde hij dat hij van de universiteit van Kumasi kwam, een goed opgeleidde leraar dacht ik dus, daar kwam hij zelf op terug: hij wilde graag met mij praten wat hij met de kinderen kon doen, want hij had zelf geen idee. Toch een heel goed begin vond ik, hij wilt in ieder geval echt iets met de kinderen bereiken, dat idee heb ik bij de andere nog niet gehad…
Special attentions gingen verder weer prima. Het geluid van een van de computers deed het alleen niet meer bij de special attention van John, en ‘no talking’ is voor hem geen optie. Gelukkig was wisselen van computer genoeg, want het maken ging niet zo makkelijk als ik dacht dat het zou zijn.
Bij feeding leek Alice gelukkig al iets minder gefrustreerd, dat was fijn om te zien. Eten ging dus ook prima. Daarna een heerlijke siësta hier gebleven, m’n blog van vorige week afgemaakt met een muziekje aan en wat gelezen.
Lekker uitgerust mijn laatste special attentions gegeven van die dag. Met John papa in de snoezelroom, ik denk dat hij echt alles heeft aangeraakt, de spiegel 10 keer heeft bekeken en 30 rondjes gelopen: een leuk actief jongetje is het zeker!
Daarna met Paayaw sommen gemaakt, dat ging erg goed! Steven, een jongen van PCC die naar een reguliere school in Nkoranza gaat, vind het altijd leuk om dan te helpen en met z’n drieën hebben we het dan altijd erg gezellig. Steven is een echte grappenmaker!
Die avond heb ik weer mijn best gedaan voor de soep, en als ik het zelf mag zeggen, het was zeker gelukt! Daarnaast heerlijke plantane gemaakt, genieten dus! Na het eten nog een spelletje gespeeld, een goede avond voor mij, 3 rondes gewonnen!
Dinsdag niet Jacob gezelligste ochtend en ook Alice moest weer hard huilen. Vervelend, want ik kwam er weer niet achter wat er was. Ook mijn eerste special attention met Yaayaa was ‘anders’, ze viel weer meteen in slaap. Gelukkig wist ze heel goed dat ik bij haar moest zijn en als ze even wakker werd keek ze meteen of ik er nog was, dat was leuk om te zien. Amma was de altijd vrolijke Amma van altijd: dansen, juichen, lachen.
Na de andere special attentions, die allemaal prima gingen, was het weer New Market-day. Meteen na het eten gingen Simon en ik al weg. Op new market een soort oliebol en een bóle frut gekocht: beide super lekker natuurlijk! Ook nog nieuwe stof gekocht voor een nieuwe jurk. Ik wist al welke ik wilde hebben, dus hopelijk wordt hij net zo leuk als in mijn gedachten!
Daarna weer terug naar New Market om wat boodschappen te doen en omdat we zo vroeg vertrokken waren, waren we om half drie alweer terug: perfect! Nog heerlijk wat rusten, en dat was best nodig, want het is de laatste tijd heerlijk Afrikaans warm.
Tijdens mijn studytime weer helemaal enthousiast en gemotiveerd omdat ik een positieve mail had gekregen van mijn stagebegeleider over mijn werk waar ik zelf ook tevreden over was, dus dat was natuurlijk super fijn na al het harde werken.
Na mijn study time samen met Ahmed naar feeding gelopen, die woont hier in het huis naast ons. Een vrolijke jongen, die altijd een soort schreeuwt van blijdschap, zo grappig! Samen naar feeding gelopen, waar het eten lekker vroeg was. Daarna aten wij ook zelf van de kinderkeuken, dus dat was weer lekker makkelijk. Daarna nog wat gekletst en toen lekker gerommeld in mijn eigen kamer en toen heerlijk naar bedje!
Woensdag was een hele goede en gezellige walking time met Jacob, samen treintje gespeeld, de mooiste takjes uitgezocht, maar hij luisterde ook heel goed, dus dat was een goede combinatie. Helaas ging het met Alice weer niet goed, weer heel hard huilen en heel onrustig. Samen met Roda, haar care-giver, gekeken wat er zou kunnen zijn, maar het is zo moeilijk om iets te zien of te begrijpen. Goed in de gaten houden dus!
Zelf een heerlijk eitje, brood en een glas melk. Na het eten samen met Marianne en Linda de special attention van Yaayaa gedaan, zodat ze dat een keer hadden gezien. Voor Yaayaa een buitenkansje: die houd wel van extra aandacht!
Amma weer super vrolijk en met Theresa weer een soort ‘contact’, waarbij ze dan echt naar je kijkt. Ook met John gaat het contact beter, zijn Engels is heel slecht, maar je begrijpt elkaar steeds iets beter. Daarna met Yahillaw rustig aan gelopen, want voelde me niet honderd procent fit.
In de siësta dus ook lekker hier gebleven, eerst lekker uitrusten om vervolgens vast wat aan school te doen, deze week ging het heel goed en ik wilde alles weer lekker op tijd af hebben. Dus even wat extra werken, maar dan zou het wel gaan lukken.
Daarna special attention met John papa, dat was leuk. Deze keer volgde ik hem waar hij naar toe ging. We hebben dus lekker rondgelopen, veel bij het zwembad gekeken en naar de speeltuin geweest. Daarna met Paayaw ook een goede special attention, het ging goed en we hebben heel veel kunnen doen.
Na feeding heeft Simon lekker gekookt en hebben we gezellig gegeten. Daarna weer stroomuitval: het viel ons al niet meer op, maar nu is het al de hele week op hetzelfde moment met zo’n tien minuten speling, dan gaat het ons zelfs weer opvallen! Gelukkig duurt het nooit lang, dus dat is wel zo makkelijk toen we naar bed gingen. Snel onder m’n klamboe, want ik ben weer helemaal lek gestoken, ondanks DEET, lange broeken en dichte schoenen.. Hoe ze het doen geen idee, maar mijn bloed is blijkbaar de moeite waard om er veel moeite voor te doen, toch weer een positief puntje!
Vrijdagochtend weer een goede walking time, helaas nog steeds een gefrustreerde Alice, vervelend voor haar en hopelijk gaat het nu toch snel beter! Roda voedde haar daarom deze keer ook, maar gelukkig eet ze nog wel gewoon prima, dus dat is in ieder geval ook een positief puntje.
Bij de special attention met Yaayaa werd ze bijna gek in een positieve zin door de ballonnen. Ze leuk om te zien, zo blij en opgewekt had ik haar nog nooit gezien. Ze kwam telkens met me knuffelen, maakte allemaal geluidjes en moest heel hard lachen: super! Ondertussen hoorde Yahillaw mijn stem, en die ging meteen naar mij opzoek: toen ik zei dat ik vanmiddag voor hem terug zou komen leek hij dat heel goed te snappen en ging hij weer terug naar zijn stoel. Wel leuk om te zien dat hij mijn stem echt heel goed herkend.
Toen ik later special attention met hem had, moest hij telkens hardop lachen. Dat gebeurd niet zo vaak dat hij heel vaak hardop moet lachen, het was duidelijk een goede dag voor hem. Later bij feeding toen ik begon te fluiten, begon hij ook meteen te glimlachen. Een happy boy vandaag dus.
Ook met Alice leek het weer iets beter te gaan. Ze kon zelf eten, want er was rijst. Super snel en super veel, ik was vooral blij dat ze het zonder huilen deed. Ik ben daarna in de siësta even snel naar het begin van de markt gegaan om brood en yam te halen, lekker makkelijk. Daarna een boekje gelezen en wat uitgerust. Ik ben deze week wat moeier dan anders, ik denk dat het door het weer komt. Het is nu duidelijk veranderd, het is behoorlijk warm, eind dertig graden is geen uitzondering meer en de zon schijnt behoorlijk vaak.
Na de siësta weer een leuke special attention met John papa. We zijn samen over heel PCC gaan lopen, sommige plekken had ik nog nooit gezien, nu zijn we ook wel recht door alle bosjes gegaan. Super leuk! Voelde me zelf net een kind in het gouwebos, alleen dan nu met plantane-bomen, op het laatste dacht ik plots ook nog even aan de slangen overal.. Toch vond ik het helemaal pedagogisch verantwoord, lekker door de bosjes klauteren maar ik was toch blij dat hij dit keer op het laatst wel goed luisterde en meekwam. Leuk om te zien dat hij soms echt keek hoe ik ergens naar toeging en hij me dan precies nadeed met z’n kleine beentjes.
Daarna special attention met Paayaw, deze keer vormen. Ik had, al zeg ik het zelf, een leuke manier bedacht waarbij we een boek, blaadjes en blokken gebruikte. Paayaw was zichtbaar goed aan het nadenken en het ging ook behoorlijk goed vergeleken met de vorige keren, dat was dus leuk!
Bij study time lekker doorgewerkt en inderdaad alles af gekregen wat ik deze dag nog moest doen. Heerlijk gevoel. Veel geleerd van de eerste verslagen, dat was misschien op dat moment minder, maar nu ben ik er heel blij mee als ik de verschillen zie.
Met een tevreden gevoel richting feeding, waar het lang duurde voordat het eten kwam, dus tijd zat om lekker met de kinderen te spelen. Toen bleek dat ze de dagen hadden gewisseld, vandaag het eten van vrijdag, en vrijdag duurt het altijd langer: mysterie opgelost, want op donderdag eten ze altijd rijst ’s avonds, en dat is normaal altijd prima op tijd.
Zelf at ik chilli, dat had Linda voor ons gemaakt. Lekker om weer eens iets nieuws te eten. Grappig om te zien dat dingen die je normaal niet koopt ook niet opvallen, ik had nooit bedacht om bonen te kopen hier in Ghana, dus ik heb ze ook nooit gezien, nu zie je ze natuurlijk overal! Na het eten op tijd naar m’n bed gegaan, goed proberen te slapen om lekker uitgerust te zijn.
Vrijdag was namelijk een andere dag als normaal. Eerst gewoon walking- en feeding-time, maar toen had ik eerst al een skype meeting met mijn stagebegeleidster vanuit school en Joe Emma van hier. Een spannend moment, zeker nu het voor mijn gevoel allemaal wel goed ging. Helaas blijft het Ghana en deed het internet het niet.. Balen!
Daardoor was ik wel precies op tijd terug voor het andere speciale programma, het was ‘gamesday’. Dan worden er de hele dag sportspelletjes met de kinderen gedaan. Alle kinderen waren de ochtend al helemaal vrolijk en gezellig druk: het is echt iets specials hier wat elk in de zoveel maanden een keer wordt gedaan.
Iedereen was in twee groepen verdeeld, want er wordt echt een soort wedstrijd van gemaakt. De dag begon met ‘the sack race’: zaklopen. Grote lege rijst zakken werden daarvoor gebruikt. Een super gezicht om de kindjes hun best te zien doen in die zakken.
Daarna de ‘hand-race’, meteen mijn buurt om goed mijn best te doen voor mijn team. Met een plastic opblaashand met een bal erop zo snel mogelijk naar de andere kant van het veld, zonder dat de bal op de grond beland. Iets te enthousiast, een meter voor het eind viel alsnog mijn bal eraf. Toch super leuk, iedereen enthousiast, ik voelde me net een kind bij de sportdag van de basisschool, dus het was allang goed.
Daarna rennen, eerst de kinderen, waarbij het voor sommige kinderen iets te moeilijk was om te begrijpen dat het zo hard mogelijk moest, die waren vrolijk naar iedereen aan het zwaaien: leuk want ook hier was iedereen weer zo enthousiast. Daarna de care-givers, die bij alle onderdelen zelf ook meedoen, voor hen was het ook een super leuke dag, voor hen is het namelijk ook heel bijzonderd alle spellen, omdat ze dat zelf ook niet echt van vroeger kennen, iedereen was dus ook super fanatiek! Ook weer een paar van de vrijwilligers, en daarna zelfs een paar kinderen die normaal in de rolstoel zitten. Een iets kleiner stukje en kruipend natuurlijk, maar super goed dat ze daar ook aan gedacht hadden!
Het volgende onderdeel was ‘fulling-water’, een grote bak water in het midden, twee soort kleine emmertjes waarmee twee grote emmers zo’n tien meter verder mee gevuld moesten worden, wie de emmer het eerste vol had, won. Ook een super leuk onderdeel, waar ik weer mocht opkomen voor mijn team. Een stukje zwaarder dan je denkt als je iedereen bezig zag zo pal in de zon, maar dit keer wel punten behaald voor mijn team!
Daarna touwtrekken, een van de hoogte punten voor de care-givers denk ik zo, wat een gejuich en gelach. Het echte hoogtepunt kwam daarna: 45 minuten lang een echte voetbal wedstrijd. Eerst de kinderen even, en toen twee teams van care-givers en vrijwilligers tegen elkaar. Ik was blij dat er genoeg wissels waren, want wat fanatiek was iedereen!
Ondertussen de hele ochtend drums, veel gedanst en gezongen, dus ook de kinderen die niet zo erg van sporten houden, of niet bij alle onderdelen mee konden doen, hebben een leuke ochtend gehad. Nadat de wedstrijd afgelopen was, kreeg iedereen ook nog koekjes, dus toen was het feest voor iedereen helemaal compleet! Een erg leuke ochtend!
In de siësta gingen alle kinderen wel gewoon slapen, en hebben wij lekker wat eten gehaald en vooral uitgerust, om daarna weer vrolijk door te gaan: pooltime! Vervroegd dit keer, dus meteen na de siësta, en omdat het een bijzondere dag was gingen ook veel van de care-givers in het water en waren er ballonnen en ballen in het water: net zo’n groot feest als die ochtend! Even twijfelen of ik het water wel in moest gaan omdat ik een wond op m’n voet heb (helaas blijven alle beesten mij erg leuk vinden), maar het zag er té gezellig uit om dat aan me voorbij te laten gaan, en het was inderdaad geweldig! Alle vrouwelijke care givers met plastic zakken op hun hoofd voor hun haar, iedereen gezellig druk met het water aan het rond spetteren, ja: super!
Daarna in een half uur allemaal douche en ‘mooi maken’ voor de avond, want de bijzondere dag was nog steeds niet over: deze avond was het ook afscheidsfeest van Martijn en Thomas en het welkomsfeest van Marianne en Linda.
Een openingswoord en gebed, waarna we allemaal gingen dansen. De meeste kinderen hebben dat deel van de cultuur zo erg in zich: bijna iedereen vind dansen geweldig, dus op zo’n feest is het echt een geweldig gezicht.
Tijdens het feest worden er door de kinderen ook allemaal act’jes gedaan: de een weet alle kleuren en laat dat zien, de andere weet een stukje van het alfabet en laat dat zien, weer iemand anders kan alles van zijn lichaam aanwijzen als het gevraagd wordt, weer een ander kan een ezelgeluid maken, maar iedereen die wilt komt aan de beurt. Iedereen krijgt een groot applaus, en er hangt echt een super leuke sfeer. Tussendoor telkens dansen, de jongens nog in het zonnetje gezet met leuke woorden en kinderen die de cadeautjes mogen geven: echt een geslaagd feest!
Daarna met zijn alle eten op feeding-place, wij krijgen heerlijke rijst met kip vanuit het restaurant. Daarna nog gezellig met de vrijwilligers en gastvrijwilligers bij ons thuis wat gekletst. De avond afgesloten met een paar spelletjes met Thomas, Martijn en Linda, en toen moe maar voldaan m’n bed ingegaan.
Heerlijk lang op m’n bed blijven liggen zaterdag. Om daarna te ontbijten en weer lekker rustig aan te doen. Lekker klummelen in m’n kamer, foto’s gesorteerd, die stonden allemaal door elkaar omdat ze van andere camera’s komen, in het boek ‘ervaar Ghana’ gelezen, een heel leuk boek over Ghana waar me nu al heel veel dingen zo bekend voorkomen. Dat is heel leuk om te lezen, dingen die ik zelf heb meegemaakt, bijvoorbeeld hoe de begravenis in het noorden was gegaan en de trouwerij vorige week, precies vergelijkbare verhalen staan erin, erg leuk!
Daarna wilde ik me even echt nuttig maken en de afwas gaan doen, helaas deed het water het toen niet: ook iets wat de laatste tijd vaker gebeurd, dan hebben we gewoon een tijd geen stromend water, waarschijnlijk heeft dat ook met het veranderde weer te maken.
Toen zijn Simon en ik naar de markt gegaan om eten voor de lunch te halen, ik had super veel zin in knoflookbrood uit de oven en plantane, dus ik had al zelf knoflookboter gemaakt, en het brood en plantane gingen we dus halen. Ook meteen de andere boodschapjes gehaald, dus toch nog nuttig geweest! Daarna heerlijk ‘gekookt’ en lekker gegeten, daarna weer lekker rustig aan gedaan, het is weer behoorlijk warm en weekend natuurlijk dus dat mag ook wel!
Lekker wat gerommeld en de foto’s van de jongens overgenomen die ik wilde hebben, ze gaan maandag namelijk weg, dus dat moest nog wel even gebeuren. Ondertussen stonden zij in de keuken om voor de laatste keer een hele stapel pannenkoeken te maken!
Heerlijk gegeten en weer erg gezellig. Na het eten nog spelletjes gespeeld, eerste ronde super slecht, daarna behoorlijk goed, dus dat compenseerde elkaar gelukkig nog een beetje. Ondertussen was het een behoorlijk Nederlandse tijd voor hier in Ghana op de zaterdag, dus gingen we lekker naar bed.
De volgende ochtend werd ik net iets voor m’n wekker wakker, die stond om negen uur. Dat was een beetje weinig slaap voor hier, maar ik had een leuke planning voor vandaag, dus snel eruit! Samen met Simon zou ik naar grotten gaan, ergens bij Techiman in de buurt.
Eerst nog even ontbijten met pannenkoeken, altijd lekker natuurlijk, spullen pakken en gaan. Op naar Old Market om een taxi te regelen. De taxi chauffeur vroeg naar ons idee veel te veel, dat zorgde natuurlijk voor een hoop heen en weer geschreeuw in Twi op de markt tussen alle chauffeur, en uiteindelijk zijn we voor de helft naar de goede plek gebracht, waar de taxi chauffeur op ons zou wachten, super dus!
We gingen alleen naar een heel andere plek dan wij in ons hoofd hadden, we wilden naar grotten gaan die staan aangegeven op de weg richting Techiman, daar reden we al snel voorbij, maar omdat we zeker wisten dat de taxi chauffeur de plek die we uitlegde wist, dus we bleven rustig zitten in de super mooie taxi waarbij hij af en toe z’n deur even opende om te kijken of alles aan de buitenkant er nog wel was…
Uiteindelijk zijn we zelfs door Techiman gereden, richting Kintampo. Bij elkaar was het ongeveer een uur waarbij de laatste weg weer super slecht was. Langs de weg allemaal kinderen met moeders die aan het wassen waren, wat taxichauffeurs bij het zelfde water de auto’s aan het wassen en de kleinste kinderen waren in het water aan het spelen, een leuk Afrikaans gezicht!
Aan gekomen in een klein dorpje waren we op de goede plek. We konden kiezen uit allerlei verschillende opties maar grotten stonden er toch echt niet tussen... Het waren allemaal wandelingen door een natuurgebied naar verschillende hoogte punten in dat gebied. Uiteindelijk hebben we samen met een gids besloten om twee wandelingen te doen: een naar een waterval en een naar ‘the African Rock’.
De gids had er behoorlijk de vaart en het was inmiddels lekker warm (midden op de dag, een handige tijd om te wandelen natuurlijk…) dus dat was lekker zweten! Het was een super mooie omgeving, het groen van alle bomen was bijna gif groen, soms hadden we het gevoel dat we midden in een jungle waren en over de ‘paden’ verbaas ik me nog steeds: op sommige plekken was het dat ze voor me liepen dat ik daardoor de route wist, maar een echt pad was nergens te bekennen.
Ongelofelijk dat je dan halverwege, na zo’n dertig minuten de berg omhoog, waarbij het elke meter die je loopt nog warmer wordt allemaal tuinen tegenkomt waar ze aan het oogsten zijn. De weg was zonder de oogst al moeilijk te lopen voor ons Europesen, de gids rende zowat het pad bijna over met zijn teenslippers, maar met een grote schaal op je hoofd leek het mij toch echt een mission imposseble.
Na een mooie en flinke wandeling kwamen we bij de waterval. Omdat het het droogseizoen is en al een tijdje niet geregend had, was er niet veel water. Een grappig gezicht want we konden gewoon lopen waar de waterval neer kwam. Het water kwam van zo’n vijftien meter boven ons, en wij stonden een plateau daaronder. Een mooie schattige waterval dus.
Op naar de volgende wandeling, naar de rotsen. Eerst de hele wandeling weer terug, waarna we richting de taxi chauffeur liepen. Toen bleek dat we eerst met de taxi moesten, gelukkig dus dat hij op ons gewacht had. Maar wat bleek, na ik denk honderd meter, misschien 150 stapte we alweer uit, we waren op de goede plek. Na al dat lopen had dat er ook wel bij gekund dachten wij, maar even zitten was ook niet verkeerd in de hitte!
Daarna begonnen we dus aan de tweede wandeling, weer een erg mooie wandeling. Veel uitkijkpunten over het dorp en heel, heel veel groen. Na een steilere wandeling kwamen we na ongeveer 20 minuten bij de rotsen en de steen precies in de vorm van Afrika, vandaar ‘The African Rocks’.
We zijn zelfs nog een rots opgeklommen, de gids deed het natuurlijk lekker snel alsof het niks was, wel op blote voeten dit keer, Simon met zijn lange benen kon het ook prima doen, voor mij was het een iets ander verhaal, uiteindelijk toch helemaal veilig en wel boven op de top, en het was het zeker waard. Vandaar kon je super ver kijken, weer heel veel groen overal en je kon het hele dorp van boven af zien, echt een heel mooi gezicht, alsof je op de top van de wereld staat!
Van de rots af het eerste stuk ging prima, daarna was ik blij dat er twee mannen waren die me een hand konden geven bij het laatste stuk, en toen was eraf een eitje. De berg weer naar beneden, langs het huis van de chief, maar die was niet thuis. Wel heel veel plantages gezien: plantane, yam, tomaten, veel fruit etc, en op het laatste mochten we nog verse sinaasappels plukken.
We hebben dus twee erg leuke en mooie wandelingen gemaakt, daarna helemaal moe van al het (snelle) lopen en de warmte weer terug richting Nkoranza. Daar middageten gekocht, al was het inmiddels al drie uur geweest, en thuis lekker gegeten.
Toen maar eens aan mijn zondagse klusje begonnen: wassen. Gelukkig was het snel klaar, nog even wat rommelen en toen alweer eten. Poging twee tot fou-fou uit de kinderkeuken, waarbij we nu zeker wisten dat het ging lukken omdat je ze dan al de hele middag het fou-fou hoort malen: met zo’n vijf of zes care-givers en de mensen uit de keuken met grote ‘stokken’ zo lang in een hele grote pan stompen dat de yam en casave een soort meelbal is geworden, super zwaar werk wat wij zelfs hier kunnen horen. Maar het was zeker lekker!
Ondertussen hebben Simon en ik ook nog een cake gemaakt voor Esther, die is vandaag jarig. Volgens mij is hij goed gelukt, maar hij staat nog even af te koelen! We willen haar zo nog even uitnodigen om haar verjaardag te vieren, daarna zullen we nog afscheid nemen van Martijn en Thomas, die vertrekken morgenochtend om zes uur, en daarna ga ik lekker slapen: klaar voor een nieuwe week PCC!