Avontuurlijke wandeling, de spot en het zwembad

De week begon met het uitzwaaien van de jongens. 5.50 stond ik naast m’n bed, Thomas en Martijn al gepakt en bezakt. Ik was behoorlijk blij dat ik kon blijven! Ik begin wat dingen te missen maar ik heb nog zeker het idee dat ik hier veel meer kan doen en ik heb het nog super naar mijn zin. Blij dus dat ik na het uitzwaaien weer naar mijn eigen bedje in Ghana kon gaan. Nog even een uurtje liggen, voordat mijn nieuwe week weer ging beginnen.
Een beetje spierpijn tijdens walking-time door het weekend, maar het ging verder goed. Ook Alice was weer vrolijk gelukkig. Nog een beetje moe van het weekend begon ik na het ontbijt aan mijn special attentions, maar dat ging weer prima.
In de eerste pauze chocoladekoekjes die Martijn en Thomas hadden achtergelaten: super lekker! Weer fit genoeg voor mijn laatste twee special attentions voor de siësta. In de siësta naar de markt gegaan voor wat boodschapjes en rijst, en dat was behoorlijk warm!
Bij thuiskomst dan ook meteen lekker gaan douchen. De douche was precies in de zon en het water natuurlijk koud, nog nooit zo perfect gedouched, heerlijk! Daarna even doktertje gespeeld en m’n ‘wond’ op m’n voet behandeld: gaasje en verband, gelukkig weinig pijn dus goede hoop dat het snel overgaat!
Daarna gingen ook mijn laatste special attentions weer prima en was weer erg leuk. Daarna een uurtje aan school gewerkt. Een mail van mijn stagebegeleidster gekregen waarin stond ‘je hebt het nu in de vinger’, helemaal blij want ik was zelf ook erg tevreden over mijn eigen werk. Vol goede moed en blij met mijn onderzoek gestart, een grote moeilijk opdracht die ik graag hier in Ghana wil afronden. Spannend maar ook erg leuk, het gaat over het speelgoed gebruik hier in Ghana en wat we daarin kunnen betekenen, erg interessant, want er heerst hier, daarin een totaal andere cultuur.
Vrolijk naar feeding, waar Alice ook moest lachen: ze is weer helemaal de oude dus! Daarna zelf soep en plantane gemaakt, nog steeds mijn favoriet. Daarna nog gezellig wat gekletst en toen vroeg naar bed toe, lekker (bij)slapen.
Helaas toch nog niet genoeg bij kunnen slapen, best moe en niet 100% fit werd ik wakker op het moment dat ik helaas mijn bed al uit moest. En dan is walking-time toch best vermoeiend, veel lopen en de zon scheen alweer. Rustig aan tijdens het ontbijt, lekker cornflakes en een gekookt ei gegeten. Die kan je hier kant en klaar op de markt kopen, lekker makkelijk en heel goedkoop!
Daarna mijn special attentions weer gegeven. Amma was dit keer zo druk met naar iedereen zwaaien dat we uiteindelijk nog vijf minuten in de snoezelroom hadden. Gelukkig is zo altijd zo enthousiast als ik de klas binnen kom, en is het lopen dus al zo gezellig dat die aandacht ook al ‘special attention’ genoemd kan worden.
In de pauze die dag lekker op bed een hoofdstuk uit mijn schoolboek gelezen, nog steeds helemaal enthousiast dus daar moet ik natuurlijk gebruik van maken. Daarna weer verder met mijn programma, de communicatie met John is iets waar ik veel aandacht aan probeer te geven, zijn engels is slecht en op alles zegt hij eigenlijk ‘yes’, maar er is duidelijk verbetering. Daarnaast heb ik het geluid van de computer gemaakt, dus hij was blij!
Daarna was het eten bij feeding lekker vroeg dit keer, fijn want ik voelde me nog steeds niet honderd procent. Lekker naar bed gegaan, waar ik meteen voor 1,5 uur in slaap ben gevallen, ik schrok wakker omdat ik naar Lisa en Jackie zou gaan, gelukkig had ik daar nog even tijd voor.
Daarna weer lekker aan school gewerkt, een begin aan mijn onderzoek kunnen maken, dus dat is fijn. Het eten geven ging prima en daarna zelf van de kinderkeuken gegeten dus dat was snel. Helaas viel het eten niet goed na een dagje van niet 100% voelen, dus ik ben vroeg mijn bed ingegaan!
Gelukkig prima geslapen, alleen hielp een huilende Jacob deze morgen niet heel goed bij het goed starten van de dag. Na hij was begonnen met huilen, is het niet meer gestopt, hij wilde ook niet meer luisteren en zijn engels is al heel slecht dus dat is lastig.
Tijdens feeding verbaasde ik me nogmaals hoeveel de kinderen in de ochtend eten, een hele kom vol rijst voor iedereen en iedereen eet het helemaal op. Ik vond brood met ei meer dan genoeg!
Daarna mijn special attention met Yaayaa. Ik blies ballonnen voor haar op, weer helemaal gek in een goede manier: rollen over het matras in de snoezelroom, een soort zenuwachtig plukken overal en vooral heel veel lachen. De andere special attentions gingen ‘als normaal’: leuk en gezellig. De meeting met de vrijwilligers was om 12 uur vandaag, en ook dat ging prima. De nieuwe vrijwilligers, Linda en Marianne, zijn begonnen met hun eigen programma en na even inkomen gaat dat volgens mij helemaal prima.
Ik de siësta fluitend naar de markt gegaan, ik was behoorlijk vrolijk en blij vandaag, geen idee waarom, maar het beviel me prima. Boodschapjes gedaan en fried yam en een soort oliebol als middageten gehaald: ik denk dat ik hier eerder aankom in Ghana dan dat ik ook maar moet opletten dat ik niet teveel afval, maar al het eten is super lekker maar ook super slecht voor je: alles wordt in heel veel olie gemaakt.
De laatste special attentions voor deze dag na de siësta en daarna weer een uurtje aan school. Het eten voor de kinderen was er precies om vijf uur. Daarna heb ik zelf gekookt: rijst, tomaat, ui met ei. Makkelijk en snel, afgekeken van mama toen ze hier was: altijd handig. Daarna nog gezellig gekletst met Linda, lekker wat gelezen in mijn bed en toen gaan slapen.
De volgende dag, donderdag alweer, ging ook weer prima. Amma moet ik echt een keer filmen terwijl ik haar ophaal, want nog een keer iemand dat altijd zo vrolijk is als je komt, zal me denk ik toch niet nogmaals gaan gebeuren.
Vandaag een stroomstoring tijdens de special attention met John, toch lastig als je op de computer bent.. Gelukkig was het al bijna tijd om af te ronden. In de siësta dit keer lekker op bed gaan liggen, ik was best moe. Helaas viel ik telkens bíjna in slaap, waardoor ik er eigenlijk nog meer moe van was geworden. Gelukkig wel super lekker gegeten, dus dat was het waard om uit bed te komen: rijst met heerlijke plantane.
De special attention met John papa was na de siësta wel behoorlijk vermoeiend, soms heeft hij té veel energie over. Veel wegrennen en op de grond liggen als je met hem aan het lopen bent, waardoor het dan behoorlijk moeilijk is om hem mee te nemen, maar ondanks dat toch een leuk ventje!
Met paayaw weer rustig aan, we gingen sommen doen deze keer. Als we het samen doen, gaat het al heel goed, alleen is nog net iets te moeilijk, maar dat gaat dus zeker goed komen! Tijdens pooltime weer verder met mijn onderzoek, dit keer was ik zo lekker bezig dat ik telkens niet wilde afronden, uiteindelijk haastig nét voor vijf naar feeding, maar het eten was al eerder vandaag, dus toen was ik te laat, best stom maar ik heb wel lekker kunnen werken en Alice kon gelukkig zelf eten.
Daarna heb ik lekker gedouched terwijl Linda voor ons ging koken. Dat was prima gelukt: macaroni met cocoyam leaves en tomaten stew. Daarna hebben we skip-bo gespeeld, super leuk, want dat had ik thuis ook veel gespeeld voordat ik naar Ghana ging. Daarna lekker naar bed gegaan.
De volgende ochtend, vrijdag, werd ik om vijf uur al wakker, maar ik had goed geslapen en dan vind ik het heerlijk om nog lekker te liggen. Uiteindelijk klaar gemaakt voor het laatste dagje voor het weekend die begon met een Jacob als een lekkere ‘kinder-puber’. Daarna feeding, waarbij Alice alweer erg snel was, tegenwoordig ben ik eigenlijk altijd binnen een kwartier al klaar, dus dan heb ik lekker lang de tijd voor een eigen ontbijt, heerlijke pap gemaakt!
Daarna met Yaayaa met de auto buiten de poort gaan lopen, een puzzel gemaakt en wat gerend, leuk voor de afwisseling. Door het sporten op de special school geen special attention met Amma, ze geniet dan altijd zo, dat ik haar lekker daar laat. Hierdoor eerder met Theresa special attention en toen aan school gaan werken, ik hoopte dat ik af kon krijgen wat ik in mijn hoofd had om af te hebben.
Na de pauze special attention met John en Yawillaw, dat ging beide prima en Alice kon daarna zelf eten, dus dat ging ook goed. Toen met Simon naar de markt gegaan om boodschappen te doen, behoorlijk veel hadden we gekocht, dus dat was zwaar en warm in de zon! Ook mijn jurk vandaag gepast, een paar kleine aanpassingen en dan kan ik hem halen!
Ondanks alle boodschappen en het passen van m’n jurk waren we snel terug, nog een uur over om lekker te eten en te luieren. Precies na de siësta ging het regenen, snel met John papa naar de snoezelroom gerent, waar hij weer behoorlijk veel energie kwijt moest… Toen getallen met Paayaw en weer aan school. Ik heb alles af kunnen krijgen wat ik af wilde hebben en het kunnen mailen naar mijn stagebegeleidster. Een goed begin om verder te kunnen gaan denk ik: afwachten wat ik terug krijg!
Het eten was laat, dat is altijd op vrijdag zo, eerst was er speelgoed om mee te spelen, gelukkig daarna nog even de drums, dat vind ik altijd een stuk leuker: lekker dansen met de kinderen en iedereen is dan altijd super enthousiast. Na het eten snel de keuken in gegaan om plantane te maken. We hadden Lisa en Jackie uitgenodigd, die gaan volgende week weg, dus een soort afscheidsetentje.
Een behoorlijke sauna weer in de keuken (het wordt altijd mega warm omdat het een kleine lage ruimte is) maar het was de moeite waard, iedereen heeft lekker gegeten. Na het eten met z’n alle gezellig ge-skip-bo’t, in Nederland ging het beter, maar toch erg leuk! Nog lekker wat gelezen en toen gaan slapen, de week is alweer omgevlogen en heerlijk om weer weekend te hebben!
Zaterdagochtend behoorlijk uitgeslapen, zelfs in Nederland zou het lang zijn geweest: heerlijk! Na het ontbijt was het dan ook alweer bijna middag: een goed begin van het weekend dacht ik zo. Wel warm om hier uit te slapen omdat de zon dan al lang in mijn kamer schijnt, maar met de ventilator aan ging het blijkbaar dus prima.
Rond half één met Simon en Linda richting het heilige bos gegaan, in de buurt van Techiman. Eerst naar old market, toen naar Techiman waar het eerst helemaal onduidelijk was waar we naartoe wilde voor de taxichauffeurs, na wat overleg in Twi leek het erop dat het duidelijk was.
De eerste plaatst waar de taxichauffeur ons bracht, was alleen niet de goede plek, dat was het klooster met de rotsen waar ik eerder al was geweest, gelukkig konden ze daar in Twi uitleggen waar we naartoe wilden. Na een minuut of vijftien waren we toen op de goede plek.
Eerst nog gestopt in de bocht voor het bos, we moesten wachten op de chief, we stapte uit en gingen op een stoel zitten in een soort bar. Twee seconde later was alles geregeld en konden we gaan, wat er geregeld was geen idee! In het bos stopte we bij een bus van andere bezoekers die op dat moment een rondleiding kregen.
Wij gingen er met de taxichauffeur achteraan, maar dat bleek niet zo makkelijk te zijn als hij dacht. Het pad was op sommige plekken niet meer zichtbaar door omgevallen bomen, en we besloten weer terug te gaan. Even later adviseerde de andere taxichauffeur, van de bus, om andersom door het bos te lopen, hij wist dat de groep alweer bijna terug moest komen. Dat hadden we gedaan, en inderdaad, na een dik kwartier kwamen we de groep tegen.
Met de groep weer teruggelopen, wat wij niet helemaal begrepen, maar het was een leuke wandeling. Weer op het beginpunt, kon onze rondleiding dan eindelijk beginnen. Eerst naar de ‘scared graves’. Een plek waar hun, de jongens die de rondleiding gaven, voorvaders en – moeders kookte en aten. Een kleine en donkere plek tussen allemaal rotsen.
Toen een stuk door een bos gelopen, en toen kwamen we bij allemaal rotsen uit, het werd opeens een behoorlijk avontuurlijke wandeling: steile stukken omhoog geklommen waarbij je je echt goed met je handen moest vasthouden, onder een rots stuk door kruipend op onze buik. Wij telkens voorzichtig en goed afkijken bij de gidsen, die natuurlijk gewoon op blote voeten deden of het niks was… Ondertussen wel genoten van hele mooie uitzichten over een heel groot stuk bos.
Simon en de taxichauffeur nog een wedstrijdje gedaan zoals ze vroeger daar in de rotsen deden. Een vrouw in de leeftijd om te trouwen werd daar dan naartoe gebracht, en drie jongens moesten een rots op klimmen: behoorlijk hoog en stijl. De gene die het eerste boven was mocht dan trouwen met dat meisje. De taxi chauffeur was het eerst boven, en als het aan hem had gelegen was ik nu getrouwd!
Na deze avontuurlijke en leuke wandeling van ongeveer een uur weer terug naar Techiman. Daar zijn we nog naar de supermarkt geweest. Dat is echt een luxe hier dat je alleen in de grotere steden vind. Techiman heeft een kleine supermarkt. Veel luxe producten en alle mensen die daar binnenkomen in nette kleren. Ik heb rondgekeken naar al het lekkers wat ze daar verkochten, maar niks gekocht: ik mis nog steeds niks van thuis!
Toen we thuis kwamen was het alweer tijd om te koken. We hebben mijn z’n drieën, Simon, Linda en ik, pizzabrood gemaakt. Super lekker! Daarna zijn we naar de spot gegaan. Eerst met z’n vieren, Marianne was ook mee, wat gedronken. Toen hebben we Bright opgehaald en zijn we naar Rooftop gegaan. Bright is een jongen hier uit het dorp, een vriend van Simon die ik inmiddels ook al een paar keer gezien en gesproken had.
Rooftop was super leuk! Eerst lekker wat gekletst en toen begonnen de Ghanesen te dansen, echt heel grappig om te zien. Heel anders dat wij gewend zijn vanuit Nederland, het lijkt op een show als zij dansen. Wij konden toen natuurlijk niet meer achterblijven, en iedereen (de tien anderen die in de spot waren) wilde ons de verschillende dansstylen wel leren.
Na veel gedanst, veel gelachen te hebben met de anderen, drie keer ten huwelijk te zijn gevraagd en heerlijk egg-bread te hebben gegeten toen we uitgedanst waren, met de taxi naar huis gegaan, meer omdat Bright dat nodig vond dan wij dat nodig vonden, maar het is inderdaad wel echt donker hier ’s nachts.
Thuis heerlijk m’n bedje in gegaan, en zondag werd ik weer op een heerlijke Nederlandse uitslaaptijd wakker. Half twaalf heerlijke wentelteefjes voor mezelf gemaakt om de dag maar eens goed te beginnen. Toen klaargemaakt om richting town te gaan met Simon en Linda. We hadden met Bright afgesproken om te gaan zwemmen.
Toen we daar liepen, werd er naar ons getoeterd, bleek maar weer hoe moeilijk Ghanezen uit elkaar te halen zijn: het duurde behoorlijk lang voor ik herkende dat het de taxichauffeur van gister was. We stapte in en hij bracht ons naar Bright, die even buiten het dorp woont.
Samen zijn we toen naar het zwembad gereden, er zijn hier geen publieke zwembaden, als je wilt zwemmen kun je naar de luxere hotels gaan. Nog nooit hadden we deze gezien, maar bij new market bleek een hotel met zwembad te zijn.
Eric bleek toevallig ook bij het zwembad te zijn, ook iemand die we van Nkoranza kennen. Hij was zichzelf aan het leren zwemmen. Ghanezen kunnen dat over het algemeen namelijk niet. Kwam goed uit dat wij er waren, want nu konden wij hem helpen. Behoorlijk grappig om te zien en te helpen. Voor hen was het dan weer bijzonderder dat wij lang onderwater konden zwemmen, in het begin zelfs een beetje eng voor de mensen die aan de kant stonden.
Na een tijd in het zwembad te zijn geweest, gingen Linda en ik nog met een groepje skip-bo spelen. Ook dat was erg grappig, want dat hadden ze nog nooit gezien. Uiteindelijk snapte ze het een beetje, maar er kon natuurlijk maar één de winner zijn: C’est moi!
Ondertussen de hele tijd muziek via een grote installatie, het was inderdaad echt een luxe hotel. En voor Ghanezen maakt het dan niet uit hoe laat het is of hoeveel mensen er zijn: van het zwembad hup even dansen en weer terug het zwembad in etc. Een echt vakantie-sfeertje hing er.
Na een gezellige middag weer terug richting PCC waar Simon deze keer voor ons gekookt had: een soort nasi. Weer erg lekker! Als toetje een heerlijke chocolade cake die Marianne had gemaakt terwijl wij in het zwembad waren, dus dat was nog eens verwennerij!
Daarna lekker moe van het zwemmen richting mijn bed gegaan. Nog wat gelezen in mijn boek en toen in slaap gevallen: klaar voor een nieuwe week PCC met allemaal nieuwe activiteiten …