Gezellige kerstsfeer, lekker eten en het klooster

Na een nacht lekker geslapen werd ik maandag wakker na een leuk weekend! Klaar om een nieuwe week weer te beginnen. Walking-time ging op zich goed, al lopen we tegenwoordig niet meer dan één rondje omdat Jacob erg druk is met anderen dingen.. Toen Alice eten geven, en toen ik klaar was had Simon al een ei gemaakt voor ons ontbijt: luxe!
Na een lekker ontbijt begonnen aan mijn special attentions. Bij het ophalen van Amma zat de deur op slot, daar verbaas ik me toch altijd over, lijkt me niet de veiligste manier om de kinderen binnen te houden. Gelukkig deed de leraar, weer een andere, de deur open en was Amma weer blij, waarbij ik het opeens niet meer zo gek vond dat ze altijd zo blij was…
In de pauze toen mijn kamer maar eens opgeruimd, dat was hard nodig na een druk weekend. Daarna naar John, die telkens bijna in slaap viel, misschien slecht geslapen??! Daarna met Yahillaw gewandeld over PCC, gelukkig was het niet zo heet vandaag en moest hij veel lachten, dus dat ging prima.
In de siësta ben ik lekker thuis gebleven. Noedels gegeten en mijn blog afgemaakt, weer een zondagsklusje van mijn lijstje! Na de siësta een speciaal programma: we zijn begonnen aan het repeteren van het kerstspel.
Iedereen kwam al met een opgewekte stemming uit de siësta-room, het is duidelijks iets heel bijzonders voor de kinderen, net als voor de care-givers. 2 care-givers vertellen het verhaal, waarbij het door de kinderen, vrijwilligers en de rest van de care-givers wordt uitgebeeld en veel wordt gezongen.
Ook ik kreeg dus een rol, bij een groep kinderen nam ik plaats. Toen ik de kinderen schapen na hoorde doen snapte ik mijn rol: ik ben een schaap! Onze rol tijdens het stuk is gaan mekkeren, de kinderen wachten de hele tijd vol spanning en zijn helemaal opgelaten als het voorbij is, erg leuk!
Ondertussen dus allemaal kerstliedjes gezongen, pal in de zon en ergens in de dertig graden. Lekker chaotisch maar erg vrolijk en leuk allemaal. Nu lijk kerst nóg dichterbij dan het is. Daarna weer even in alle rust aan school gewerkt, weer lekker druk met alles! Toen richting feeding waarbij de kerstliedjes ook nu heel hard vanuit de huizen te horen waren.
Na het eten zijn Simon en ik naar de markt gegaan, het eten was vroeg dus dat kon prima. Fried yam en plantane gehaald voor het avondeten. Het was leuk om een keer ‘s avonds door het dorp te lopen, alle mensen waren eten aan het bereiden en het was gezellig druk met een leuke sfeer.
Thuis het eten opgegeten en toen was het alweer tijd voor het avondprogramma, ik ben ‘lid’ van het PCC-koor geworden. Een drukke, chaotische en gezellig programma voor de care-givers en vrijwilligers die willen. Één liedje kende ik al van mama’s koor en één al omdat die hier veel gezongen wordt, dus dat is een start. Gelukkig hebben we nog even voor ons ‘optreden’ bij kerst, ik ben benieuwd!
Na het koor, weer helemaal in kerststemming, thuis nog rummicub gespeeld. Simon een keer gewonnen, en ik een keer dus een goed moment om lekker nog wat te lezen en toen na deze drukke gezellige dag naar bed te gaan.
Dinsdag werd ik om 6 uur wakker en gister alsnog best laat in slaap gevallen. In Nederland zou 7 á 8 uur wel genoeg zijn geweest, hier merkte in toch echt wel dat het een beetje te weinig was. Zeker omdat walking-time deze ochtend beter running-time voor mij en Jacob kon heten!
In de pauze lekker een beetje uitrusten door mijn boek er maar weer eens bij te pakken. En ook het middageten was ‘vroeg’: maar 30 minuten te laat. Toen meteen naar de markt gegaan voor boodschapjes, ik heb mijn nieuwe jurk opgehaald (alweer een!) en rijst gehaald. Thuis lekker gegeten en maar weer een zondagse klus: wassen. Maar liefst een uur bezig geweest, pal in de zon: behoorlijk zweten kan ik je vertellen, maar mijn kleren zijn weer schoon!
Daarna weer aan school, vast het werk voor volgende week aan het maken en ondertussen op de feedback aan het wachten voor ik verder kan met mijn onderzoek. Lekker veel kunnen doen, en toen even voor vijven naar de tv-room: er was een voetbal wedstrijd van Ghana, dus dat wordt hier met z’n alle gekeken.
Ik denk dat het zo’n 40-45 graden was in de ruimte waar alle kinderen, care-givers en vrijwilligers voor de televisie gekluisterd zaten. Ik gezellig met de kleine James op schoot om het nog iets warmer te laten worden, maar ook gezellig natuurlijk!
Helaas even later al een stroomstoring, waarna het later heel hard ging regenen. De televisie ging het toen wel weer even doen, maar toen er weer eens stroomstoring kwam, gingen we naar feeding-place om de kinderen eten te geven. De regen was inmiddels mega hard met onweer en bliksem. Het leek zelfs telkens of het ergens insloeg, zó hard en dichtbij. Misschien dat het door de bergen komt waardoor PCC omringt wordt?
Na het eten gingen wij weer naar huis, ik het eerst stuk glijdend op mijn teenslippertje die ik normaal bijna nooit aanheb, halverwege dus maar lekker Ghanees op mijn blote voeten gaan lopen. En dat was inderdaad toch echt een stuk makkelijker.
Snel een vestje aan gedaan want het verschil tussen de 40-45 graden in de tv-room naar de wind, regen en onweer is dan toch wel heel groot, en toen lekker gaan eten. We aten van de kinderkeuken, dus dat was lekker, en lekker makkelijk. Na het eten samen met Linda en Simon een nieuw spel gespeeld dat Linda heeft meegenomen: fase 10, een kaartspel. Was weer gezellig! Daarna, alweer, lekker lezen en toen lekker gaan slapen.
Woensdag vroeg wakker, maar prima geslapen. Toen walking-time waarbij ik op plekken kwam waar ik nog nooit was geweest en plotseling in de jongens douche stond, waar ze lekker aan het douche waren: ‘uhh, good morning, come Jacob, let’s go’ Maar daar dacht Jacob natuurlijk heel anders over, die hoorde daar muziek, en begon uitgebreid te dansen. Dat zag er dan wel weer super schattig uit, samen met de care-giver van de jongens hard om hem moeten lachen. Een leuke walking-time!
Na het ontbijt met Yaayaa naar de snoezelroom gegaan waar ik haar een handmassage heb gegeven, iets nieuws en ze keek dan ook erg nieuwsgierig. Een echt ‘meisje meisje’ is het dan opeens, terwijl ze eerder meer van de actieve dingen leek te zijn. De special attention met Yahillaw was ook weer leuk, veel praten en lachen. Een half uurtje genieten voor hem.
In de pauze thuis gebleven. Een lekker eitje met groentes erin gemaakt, dat was wel weer lekker vullend na de pap van vanochtend. Toen lekker rustig aan en om twee uur een douche genomen. Dat is de perfecte tijd namelijk: zon vol in de douche, koud water .. Heerlijk!
Toen special attention met John papa, die altijd het eerst bij de nieuwe toeristen is als hij maar even kan, dus ook zo deze keer. De nieuwe mensen vonden het prachtig en maakte de ene na de ene foto. Een beetje een toeristisch attractie leek het wel, maar stiekem was ik ook wel heel trots dat John papa daarna met mij mee liep, ik hier echt op PCC aan het werk ben en het mijn thuis is.
Alice leek daarna wel weer een beetje gefrustreerd, gelukkig kwam het eten niet te laat en was alles toen wel weer goed. Wij hadden zelf Lisa en Jackie uitgenodigd, het was hun laatste avond hier op PCC. En dat was maar goed ook, al de hele middag stroomstoring, en dan zijn wij de enige die met gas nog iets kunnen bereiken in de keuken. Een heerlijke hartige taart uit de oven met coco-yam leaves, tommat, uit en ei. Het duurde even door de oven, maar dan heb je ook wat! Héérlijk gegeten en tijdens het wachten met z’n alle een spelletje gedaan dus dat was gezellig. Na het heerlijke eten afscheid genomen van de meiden, en toen lekker naar bed gegaan.
Donderdag samen met Fyda, een care-giver, en Jacob walking-time gelopen. Dat hadden we gister zo in de vrijwilligers-meeting afgesproken zodat er aan Jacob in Twi uitgelegd kan worden wat de bedoeling is in de hoop dat we weer iets meer rondjes als één kunnen lopen.
Een hoop gelach, veel twi en een goed lopende Jacob was het resultaat. Op het laatst moest hij nog naar de ‘EHBO’ hier op PCC, die verbinden alle plekjes van de kinderen tegen de vliegen die erop gaan zitten, toen zag hij zijn kans om nog weg te rennen, maar toen was het alweer tijd om te eten.
Bij het eten kreeg Alice een ‘nieuwe’ rolstoel zodat haar eigen rolstoel gemaakt kon worden: platte band! Het was een grote rolstoel met een hoge rugsteun en zonder tafel, die ze normaal nodig schijnt te hebben, ik was benieuwd!
Bij het eten ‘s middags snapte ze er niks van, normaal eet Alice de rijst zelf, maar nu van een normale tafel veel verder weg, ging dat niet. Toch een nadeel, vandaar dat ik haar te eten heb gegeven. Dat ging gelukkig prima.
In de siësta samen met Linda naar de markt gegaan om de boodschappen van vanavond te halen en yam en plantane (ja, alweer, maar het is zo lekker!). Toen we terug kwamen hadden we nog lekker veel tijd over om lekker rustig te eten en lekker wat te lezen. Echt heerlijk zo’n lange pauze in de middag, dat breekt de dag wel lekker vind ik!
Van drie tot vier uur weer oefenen voor het kerstspel: marry christmas, sillence night holly night.. ze kwamen allemaal aan bod terwijl we weer lekker in het zonnetje zaten. Iedereen is al ‘kerst-vrolijk’: een nieuwe definitie die ik vind passen bij het oprecht vrolijk zijn omdat er leuke, gezellige dagen gaan komen, goed bedacht toch?! Hier wordt dat geuit in klappen, juichen, roepen, zingen en dansen, ik kan me er prima in vinden, erg gezellig!
Daarna weer fanatiek een uurtje aan school gewerkt al zeg ik het zelf, de druk van de nog maar vier weken voor kerst en daarna slechts nog één weekje ga ik toch wel voelen. Ik zal eerlijk zeggen dat ik erg naar de vakantie uitkijk vooral omdat papa langskomt, maar het had van mij nog wel iets langer mogen duren die tijd erna… Extra hard doorwerken om mijn schoolwerk af te krijgen en extra genieten van nog steeds elke leuke dag!
Na mijn study-time weer de harde waarheid: Kojo Joseph pal voor onze poort zijn eigen ontlasting aan het opeten was. Een tweede keer dat het voor mij gezicht gebeurd en op de hoogte van de situatie, hem meteen naar zijn moeder gebracht, die hem dan gaat wassen. Verbazend hoe rustig hij met me meeliep en hoe kalm hij bleef, erg verassend voor als je Kojo Joseph normaal ziet..
Hierdoor wel te laat op feeding, maar gelukkig was het rijst dus Roda kon makkelijker twee kinderen voeden, Alice had nog steeds geen tafel, dus zelf ging het niet.
Die avond kwam Eric nog even langs, hij is hier op PCC bij de computers aan het werk dus dat was makkelijk te combineren. Een gesprek over hoogstaande (bij)gelovige dingen waarna hij weer toestemming vroeg om weg te gaan, beide heel normaal voor deze cultuur, bij het eerste hadden wij onze vraagtekens en bij het tweede moesten we vooral erg lachen, maar het was gezellig!
Nadat we Eric toch maar toestemming hadden gegeven om te gaan hebben alweer heerlijk gegeten. Een heerlijke salade met van alles erin, knoflookbrood, en geroosterd brood met een heerlijke tomaten-knoflook-ui-‘prutje’ erop.
Vrijdag werd ik vroeg maar helemaal uitgerust wakker na een nacht goed geslapen te hebben. Ook walking-time ging goed, af en toe wilde Jacob wel wegrennen maar: ‘samen sta je sterker’, dus dan liep hij gewoon weer prima mee met mij en de care-givers.
Die ochtend ook de rolstoel van Alice weer gemaakt, de andere reed niet zo goed dus dat was zeker een nadeel, en je merkt toch wel dat ze de tafel sóms goed kan gebruiken of nodig heeft, voor- en nadelen dus!
Tijdens het ontbijt een eng spinnenverhaal van Linda die op haar kamer zat, waardoor we erachter kwamen dat we afgelopen weekend in het bos de gevaarlijkste spin van de hele wereld hebben gezien: ‘de zwarte weduwe’ in het Nederlands. De spin zie er ook echt eng, groot en gevaarlijk uit, en we hebben hem toen dus ook rustig even met z’n alle op zo’n dertig centimeter naar de spin gekeken… Een fijn idee nu…, gelukkig dat we het toen niet wisten!
Na dit ‘rustige’ ontbijtje weer naar Yaayaa gegaan voor de special attention, dit keer heb ik haar nagels gelakt, weer een echt meiden-ding wat ze toch wel erg interessant vond. Daarna ook nog even getekend. Amma was deze keer niet op school, alle kinderen van de school waren met de bus naar town om een wedstijd te bekeken die daar was. Daarom toen al special attention met Theresa, waarbij ik dit keer een telraam had meegenomen. Erg leuk om te zien dat ze daar heel lang mee kon ‘spelen’.
Daarna een lange pauze, die ik goed kon gebruiken voor mijn schoolwerk. Daarna special attention met John, waarbij ik Joe Emma zag om een afspraak te maken om mijn schoolwerk even door te kunnen spreken. Ik stelde morgen voor, en toen hij drie uur zei, dacht ik ‘nee, dat is niet zo handig in verband met John papa’ dus stelde ik vier uur voor, mijn ‘normale stydy-time’. Pas veel later besefte ik dat het morgen zaterdag was: een week gaat hier veel te snel! Toch prima en zo gelaten omdat ik dan lekker kan doorwerken.
Het eten tussen de middag kwam lekker vroeg, dus toen gingen we lekker op tijd richting dorp. Dit keer heb ik ‘Asse’ gehaald, een Ghanees gerecht gemaakt met bonen en, heel verrassend, plantane, dit keer gefrituurd, dus dat was dan wel weer nieuw. Een moeilijkere plek waar ze het verkochten in een soort echte buurt, erg leuk om daar te lopen. Ik vind het altijd meer op ‘echt’ Afrika lijken, moeilijk uit te leggen, maar ik vond het leuk om te zien!
Alweer lekker vroeg terug, dus weer genoeg tijd om rustig te eten, wat te kletsen en lekker wat te lezen. Na de siësta special attention met John papa, in het begin moest hij wel wat huilen, waarschijnlijk nog moe van de siësta, maar later ging het heel goed, hij luisterde goed en het was echt erg leuk, in de snoezelroom was hij zelfs heel rustig en gefocust naar het doek aan het kijken wat ik boven zijn hoofd liet bewegen: bijna een jongentje om verliefd op te worden dan!
Toen, na study-time, richting feeding-time, waar het normaal op vrijdag altijd erg lang duurt voor het eten klaar is. Maar dit keer kwam ik en waren alle kinderen al aan het eten. Ze waren vandaag een stuk eerder begonnen met de soort deeg ‘slaan’, vandaar dat ze zo vroeg waren! Eerder weekend, waarbij ik nog steeds niet het idee had dat het nú al vrijdag en dus weekend was.
Gekookt en weer lekker gegeten. Nog een paar spelletjes rummicub met Linda gespeeld en toen lekker naar mijn kamer gegaan.
De volgende ochtend op de biologische wekker wakker geworden, maar daarna weer heerlijk lang in slaap gevallen. Lekker ontbeten om daarna weer, heel erg maar zo lekker, weer naar bed te gaan om er vervolgens bijna asociaal laat weer uit te komen om maar weer wat te gaan eten. Maar als je geen weekend-gevoel hebt, moet het ergens vandaan komen dacht ik zo!
Pas dan merk je hoe warm het hier overdag is, als je met de ventilator aan in je kamer bent, die had ik de eerste keer dat ik eruit ging al aangezet, en dan naar buiten gaat. Echt een soort warmte muur waar je tegenaan loopt dan, als je begrijpt wat ik bedoel.
Na mijn luie ochtend vast aan deze blog begonnen, dus toen nog productief bezig geweest. Ondertussen veel stroomstoringen, gelukkig was mijn laptop genoeg op geladen. De stroomstoringen werden later verklaard door de onweer en regen..
De regen bleef dit keer heel lang aanhouden, het stromende letterlijk door onze tuin! Zelfs onder het afdak zat je niet meer helemaal droog, en ik heb meer weer eens een lange broek aangetrokken, gelukkig was de, alsnog, 25 graden niet te vergelijken met de vijf graden in Nederland, dus klagen mogen we niet!
Om vier nog steeds regen, toch maar mijn laptop en schrift gepakt om richting feeding te gaan omdat ik een afspraak had met Joe Emma. Heel blij dat het al iets minder aan het regen was, want nu was ik al best nat geworden van dat kleine stukje. Wel meteen weer vrolijk van de kinderen die meteen naar me toe komen, weer blij dat ik hier op de community woon, want het geeft me elke keer weer een top gevoel!
Bij de kinderen die lekker aan het dansen waren op de muziek gewacht en gedanst. Uiteindelijk de kinderen toch het zwembad in, het regenende nu al wel een heel stuk minder, maar ik was blij dat ik het niet hoefde.. Gelukkig hebben de meeste kinderen altijd wel zin om te zwemmen.
Ik snel terug gelopen voor het nummer van Joe Emma, we hadden geen plek af gesproken, en dan zijn er op PCC toch wel heel veel plekken waar je kan zitten. Joe Emma aan de telefoon die zich meteen tien keer verontschuldigde:’ het regende, dan vergeet ik alles!’ Toch een echte Ghanees dus: met regen stopt alles. Gelukkig had hij nog steeds tijd en hadden we een plek afgesproken.
Vijf minuutjes later zaten we dus samen. We hadden afgesproken om mijn onderzoek door te spreken, ik wil graag beginnen met mijn interviews en de vragen wilde ik doorspreken en meteen zijn toestemming vragen. Een super goed en boeiend gesprek. Ik was helemaal opgelucht. Joe Emma is zelf heel enthousiast over mijn onderzoek. Hij is zelf in Nederland geweest en heeft daar verschillende instellingen bezocht. Hij verbaasde zich over de grote verschillen in speelgoedgebruik, dus vind het een heel goed onderwerp. Hij vertelde zelf heel veel eigen ervaringen, en het was een bijzonder gesprek waarin hij vertelde wat voor hem allemaal bijzonder was op de reis in Nederland. Weer werd duidelijk wat voor een wereld van verschil tussen Ghana en Nederland in heel veel dingen.
Erg opgewekt kwam ik na een lang en leuk gesprek (in het engel natuurlijk, maar dat ging vrij goed!) weer terug. Hij vond het een goed interview en heeft toestemming gegeven om er aankomende week aan te beginnen. Dit ging helemaal voor alles zei hij, het is fijn dat hij mij zo stimuleert. Daarnaast meteen afgesproken dat ik naar de care-givers meeting zou komen, om mezelf vast te introduceren met mijn onderzoek.
Na een half uurtje belde Joe Emma dus op dat ik kon komen. Richting feeding, al lichtelijk gespannen omdat ik mezelf in het engels moest presenteren dat is dan toch wel weer iets anders als een gesprek. Toen ik daar aankwam, zag ik voor het eerst alle care-givers bij elkaar zitten, ik kan je eerlijk vertellen, ik wist toch echt niet dat het er bij elkaar zóveel waren. Ik ken ze allemaal, maar je ziet ze nooit in een kring samen zitten, dan is dertig mensen bij elkaar toch wel heel veel.
Ik nog meer gespannen werd ik netjes aangekondigd door Joe Emma, waarna ik het woord kreeg. Toen heb ik uitgelegd waarom ik het onderzoek ging doen en wat ik zou gaan doen, volgens mij best een redelijk verhaal al zal mijn engels door de zenuwen niet foutloos zijn geweest, maar het was te verstaan en ook Joe Emma heeft mijn verhaal nog in het Twi vertaald. Helemaal klaar voor aankomende week dus. Veel zin in, ook spannend!
Toen ik terug kwam hadden Linda en Marianne de groentes al gesneden en kon ik beginnen met koken: plantane met een groente saus. Ondertussen belde Thomas en Martijn nog, erg leuk. Ze hebben nu net twee weken reizen achter de rug en gaan zondagnacht met het vliegtuig richting Nederland. Goede berichten gehoord en ik heb ze meteen nogmaals een goede reis gewenst.
Daarna met z’n drieën gegeten en lekker gekletst. Daarna weer lekker gelezen, behoorlijk verslaafd aan mijn nieuwe boek die ik na twee dagen alweer bijna uit heb, gelukkig dat het dus weekend is en heb ik lekker de tijd om te lezen.
Uiteindelijk met mijn boek in mijn hand in slaap gevallen, zo erg is het dus, maar wel goed geslapen! De volgende ochtend, zondag, om zeven uur fit wakker geworden: tijd om weer te lezen! Eerst de goede bladzijde weer op gezocht, want daar had ik toen ik in slaap viel niet meer aan gedacht..
Een ontbijtje gemaakt met, super erg maar het is echt: plantane! Daarna lekker gerommeld in mijn kamer, foto’s weer op mijn laptop gezet, wat opgeruimd en natuurlijk weer een stuk gelezen. Toen was het alweer tegen half twaalf en gingen Linda, Marianne en ik op pad.
We zouden naar het klooster gaan waar ik al eerder was geweest, met het hele mooie uitzicht vanaf de rotsen. Op naar old market, vandaar met de taxi naar Techiman en vandaar naar het klooster, wat dan nog een klein kwartiertje is. Het onderhandelen gaat steeds beter, en voor een goede prijs werden we door de taxechauffeur naar het klooster gebracht. Eerst natuurlijk naar een andere plek, wat inmiddels bijna normaal is geworden dan een uitzondering, maar gelukkig wist ik goed waar we naartoe moesten.
Aangekomen mochten we zelf rondlopen, omdat ik er al een keer was geweest en dus de weg op de rotsen wel zou kennen, ik knikte ja en op hoop van zegen gingen we de rotsen op. Gelukkig viel het inderdaad reuze mee en wist ik de weg nog goed. Zo kwamen we al snel bij het mooie uitzicht, voor mij de tweede keer, voor Linda en Marianne iets nieuws.
Grappig om te bedenken dat ik dit de eerste keer als ‘de mooiste plek’ heb omschreven, het was inderdaad weer fantastisch, maar intussen heb ik zoveel andere mooie plekken gezien, dat dit voor mij nu toch meer ‘een van de mooiste plekken’ is geworden. In de loop van de tijd ‘wen’ je dus aan al het moois om je heen…
Naar een ander mooi uitzicht punt gelopen die ik nog wist te vinden, en toen gaan zoeken naar de weg naar het hoogste uitkijkpunt. Vorige keer kon ik daar samen met Thomas en Martijn niet naartoe, dus ook dat zou voor mij nieuw worden.
Zoeken, zoeken, zoeken, heel wat andere avontuurlijke beklimmingen en mooie plaatje gezien, maar hoe we op de grote rots konden komen, bleef een raadsel. Een paar keer gevraagd aan de mensen die rond het klooster liepen, telkens een nieuwe uitleg, die ons telkens naar een dood spoor bracht. Uiteindelijk met de ‘blanke non’ gesproken, hij wist dat de weg heel erg verwilderd was, maar gaf een goede uitleg. Vol goede moed dus weer op weg.
Na een leuke wandeling door een soort bos, kwamen we inderdaad bij een heel begroeid stuk uit. Gelukkig was er een soort van paadje in gecreëerd door andere mensen die er gelopen hadden, dus we besloten dat voorbeeld te volgen. Uiteindelijk was het pad alleen niet meer zichtbaar, hadden we niet het idee dat we dichtbij de grote rots kwamen, dus besloten we dat de andere mooie uitzichten en de avontuurlijke klim voldoende waren.
Na twee uur dus toch meer dan voldaan door de leuke middag terug naar de taxi, die ons naar Techiman bracht. In Techiman nog geprobeerd te pinnen, maar het geld in de bank was op, dat kan hier gewoon en dan is het maar wachten tot het weer bijgevuld wordt. Morgen dus maar opnieuw proberen in Nkoranza, want ook hier was het geld al een paar dagen ‘op’.
Terug in Nkoranza nog even boodschappen gedaan voor het avondeten, en toen weer lekker rustig aan van het weekend genieten! Zo lekker koken en dan waarschijnlijk lekker op tijd naar mijn bed om lekker uitgerust aan de nieuwe week hier op PCC te beginnen.