nieuwe vrijwilligsters, 't droogseizoen en pinnen!

Zondagavond, zo rond half tien hoorde ik dan eindelijk toch nog de nieuwe vrijwilligers! Ik dacht al dat ze niet meer zouden komen, ze hebben inderdaad en erg lange, slechte reis gehad, maar ze waren er. Snel m’n bed nog maar uitgegaan om ze welkom te heten. Even een kort praatje en toen zijn we allemaal lekker ons bed in gegaan.
Een slechte nacht, kon moeilijk in slaap komen, maar was toch vroeg wakker. Ik besloot de bijsluiter van de Lariam er maar eens bij te pakken. De rare symptomen van de afgelopen dagen waren nog niet weg, dus ik wilde weten wat het was. En inderdaad, verminderde eetlust, pijn in gewrichten.. alles was terug te vinden. Gerustgesteld genoeg nog even lekker een normaal boek erbij gepakt.
Om zeven uur klaarmaken voor een nieuwe week en toen naar walking-time. Samen met Jacob gelopen, dat ging goed en was erg leuk. Alice eten gegeven, waarbij ze veel met haar hoofd omhoog kwam en vanuit haarzelf veel naar de lepel draaide, dat doet ze bijna nooit. Ze kijkt altijd naar beneden een beetje naar rechts hangend in haar rolstoel..
Zelf zo goed als het ging zelf wat gegeten en toen op samen met Marlous, een van de nieuwe vrijwilligers die ik in Rotterdam al had gezien, mijn special attentions gegeven. Een handmassage voor Yaayaa, Amma weer helemaal blij en bij Theresa vloog de tijd voorbij. Alweer de eerste pauze!
Daarna naar John die bijzonder vrolijk was vandaag en uit zichzelf wat Engels probeerde te praten. Toen naar Yahillaw, waarbij ik zijn hand aan Marlous gaf, zodat zij samen konden lopen, maar dat was niet wat Yahillaw wilde, hij liet meteen los, en probeerde om zich heen te voelen waar ik was. Toen hij me vond pakte hij meteen mijn hand. Geen idee waarom, maar het was ook wel weer grappig om te merken dat hij dus echt met mij wil lopen.
Daarna was het eten redelijk op tijd en kon Alice lekker zelf eten. Ik heb zelf wat rijst gemaakt, en dat ging wel weer beter. Daarna lekker lezen en na de siësta was het weer tijd om het kerstspel te oefenen. Liedjes zingen, het verhaal proberen te volgen, en voor klimrek spelen: Chairman komt nu telkens naar mij toe, klimt, letterlijk klimt, van mijn buik naar m’n rug, als hij de kans krijgt zelfs naar m’n nek, om dan samen te dansen: een leuk jongetje!
Als het oefenen is afgelopen is het normaal mijn study-time, nu deed internet het alleen helaas niet. Daarom ging ik weer eens naar pool-time: ook leuk om weer een keer te zien. Eten was weer lekker vroeg en zelf heb ik voor koor even wat brood gegeten.
Bij zingen gingen we de Twi-liedjes oefenen: wat een brabbeltaal! Er was voor mij echt geen touw aan vast te knopen maar het klonk gezellig. Na het zingen lekker naar m’n kamer gegaan om lekker vroeg te gaan slapen.
Goed geslapen en een prima walking-time. Alice eten geven waarbij ik weer eens mijn vingers verbrand heb, en weer leek het als je naar de Ghanese keek of het eten gewoon koud was.. Dat verschil snap ik toch nog steeds niet..
Na het eten nog voor Gloria gezongen, een care-givers die jarig was. Bij het zingen loopt je allemaal steeds iets dichterbij en als je dan voor haar staat, moet zij een liedje zingen waarin ze zegt hoe oud ze geworden is, een traditie hier in Ghana. Nog bloemen gekregen, geplukt uit de tuin hier, Gloria zag er in ieder geval stralend uit.
Daarna zelf gegeten, wat gewoon weer prima gaat. Bij de special attention van Yaayaa waarbij ik, tussen het slapen door, nog een handmassage gegeven, de spullen had ze weer zelf gepakt, maar ze was ontzettend moe en behoorlijk verkouden. Gelukkig leek ze het fijn te vinden als ik haar wat aaide, dus even lekker rust.
In de pauze heb ik ook lekker rustig aan gedaan, wat gelezen en de foto’s van Simon op mijn computer gezet. Daarna weer special attention, en toen kwam het middageten al lekker vroeg. Even naar de markt gegaan om brood en eieren te halen, en toen was ik om 13.00 alweer terug.
Lekkere chilli gemaakt als middageten, gewassen en toen lekker gedouched, natuurlijk precies om 14.00! In verband met new market, na het douchen alsnog een uur over, dus lekker wat gelezen. Toen toch maar gewoon drie uur alvast aan m’n schoolwerk begonnen. Dat begon positief met goede feedback.
Toen hoorde ik om 16.30 opeens drums en belde Simon, bleek er een kerkdienst te zijn op PCC, dat is er zo één keer in de zoveel weken. Snel alles opgeslagen en daar naartoe gegaan. Een leuke, vrolijke viering. Daarna dit keer weer erg lang wachten tot het eten er eindelijk was, Alice weer behoorlijk gefrustreerd, en at daarna ook super veel. Ikzelf had heerlijk brood uit de over met tomaat en tonijn gemaakt: heerlijk! Daarna wat lezen en toen heerlijk gaan slapen.
Weer goed geslapen en deze ochtend een redelijke walking-time. Er was rijst als ontbijt voor de kinderen. Normaal eet Alice dat zelf, maar dit keer begon ze maar niet met eten, af en toe even met haar hand in de kom, maar dan hield ze hem weer naast de rolstoel. Toen ik even later wat rijst aan haar gaf, begon ze meteen te eten. Het plakte deze keer niet goed, dus ik denk dat het te moeilijk was.
Yaayaa opgehaald om dit keer met de auto buiten de poort te gaan lopen. Bij het ophalen kwam er een groot vliegend insect op haar shirt zitten, ik in een reflex meteen een paar stappen van haar vandaan, zij pakte het rustig vast en liet het naast haar op de grond vallen..
Bij het ophalen van Amma, vond ik haar slapend in het klaslokaal. Toen ik haar wakker maakte en de klas eens rondkeek, bleek ze niet de enige te zijn: de leraar zat slapend in een hoek van het lokaal. Echt een treurig gezicht.. Ik ben altijd blij als ik haar daar kan weghalen, al is het maar voor een half uurtje.
De rest van de ochtend ging allemaal zonder problemen, en toen was het alweer snel tijd voor de lunch. Waarbij ik dit keer maar ging ‘waken’ bij Kojo Joseph, die altijd iets eerder eet. De kippen zijn hier echt super irritant, ze lopen echt letterlijk over Kojo Joseph heen om bij het eten te komen, als je ze wegjaagt, komen ze twee tellen later gewoon weer vrolijk terug.. In Nederland zouden de kippen dat toch niet doen, denk ik zo?!
In de siësta weer lekker tonijn gegeten, ik had nog een beetje over van gister, weer net zo lekker! Toen ging het wat regen, dus lekker in mijn kamer met een muziekje en mijn boek. Na de siësta was de regen alweer over. Met John papa in de snoezelroom, weer lekker druk natuurlijk. Met Paayaw eerst de getallen wat geoefend en toen memorie gespeeld, wat hij overduidelijk gewonnen had, ondanks dat ik toch echt mijn best deed!
Daarna de vrijwilligers-meeting, het programma voor de nieuwe meiden gemaakt en vrij gevraagd. Vandaag over drie weken ben ik hier, op PCC, met papa kerst aan het vieren om daarna samen door Ghana te gaan reizen: super veel zin in! En gelukkig heb ik dan ook zonder probleem vrij gekregen.
Na de meeting nog even snel bij pool-time gekeken, en daarna de kids helpen met hun pooldresses aantrekken. Het eten was toen weer lekker vroeg, om vijf uur had Alice haar eten al op, even wachten tot de drums om een lied te zingen en te bidden, en toen waren we om 17.30 alweer klaar met ‘werken’ deze dag.
Toen had Simon veel te veel gekookt, ik had nog lekker wat chilli over, dus ik zou niet mee-eten, maar ja, een heerlijk soepje en zelfgemaakte pizza kon ik niet afslaan. Heerlijk, maar veel te veel, gegeten: de bijwerkingen zijn in ieder geval weg! Daarna nog wat gekletst, gelezen en toen lekker gaan slapen.
De volgende ochtend om zeven uur wakker, en weer klaarmaken voor een nieuwe dag. Walking-time werd: ‘ik-speel-in-de-speeltuin-en-lig-boven-op-alle-tafels’-dertig minuten, maar ik liet hem deze ochtend maar even gaan, ik denk dat het wat veel voor hem is, met slechte ogen een uur rondjes lopen, het is nog maar een klein jongentje, dus even wat spelen kan geen kwaad vond ik.
Daarna Alice rijstepap gegeven, en zelf normale pap gegeten (lekker lekker!). Yaayaa was alweer erg moe, nog steeds super verkouden. Dan vind ik haar er meteen een beetje zielig bijliggen, normaal is ze zo actief..
Gelukkig was Amma wel weer lekker actief in de snoezelroom, samen wat ‘muziek’ gemaakt en met Theresa in de speeltuin geweest. In de pauze snel naar mijn kamer gegaan om mijn ondergoed uit het zicht te halen, de schoonmaaksters kwamen weer om mijn kamer schoon te maken, maar het is in Ghana niet de bedoeling dat je dan ondergoed van anderen ziet. We hebben het dus sowieso altijd in onze kamer om te drogen na het wassen, omdat er altijd wel ‘vreemde’ in onze tuin komen, maar nu dus even snel opruimen. Daarna hebben zijn m’n kamer weer heerlijk gesopt: wat een luxe hé!
Tot de siësta gaat dan altijd super snel, twee special attentions en het eten was wel weer redelijk op tijd. Weer even naar de markt voor wat brood. Terug thuis lekker een omelet gemaakt, mét paprika en ui, zelf gekozen en gemaakt. Als ik terugkom lust ik alles! Bijna overbodig om te zeggen, maar natuurlijk om twee uur weer een over-, overheerlijke douche genomen.
Na de siësta het kerstspel weer oefenen en toen study-time. Dit keer vroeg richting pool-time, waarbij Tetey lekker kletsnat kwam knuffelen, wel echt een schatje is dat ook! Eten was daarna ook meteen klaar.
Na het eten geven zelf snel ‘gekookt’: brood uit de oven met een soort smeerkaas en komkommer. Daarna weer zingen met het koor: kerstliedjes oefenen met pakjesavond, geen sneeuw maar de hele dag stralende zon, geen cadeautjes, maar toch vrolijke kinderen: op deze manier kon ik Sinterklaas wel een keertje missen.
Deze avond heb ik met koor zelfs een Twi-song voorgezongen, wel samen met een andere care-givers, maar als iemand me dat van te voren had vertelt had, had ik hard gelachen. Maar de care-givers gingen helemaal uit hun dak: een Obruni die in Twi zingt, het was vast niet geweldig (mijn zing kwaliteiten zijn niet zo goed..) maar het was wel meteen een erg grappige avond! Daarna lekker moe naar mijn kamer gegaan, lekker wat gelezen en daarna slapen.
De nacht van donderdag op vrijdag veel wakker geweest, geen idee waarom, en toen was ik ook om zes uur opeens klaarwakker.. Verbazend genoeg was ik wel gewoon helemaal fit! Toen ik Jacob daarna bij walking-time zag, was hij al aan het eten, dat is raar want alle kinderen eten altijd samen, het werd al snel verklaard omdat hij naar het ziekenhuis ging. Vandaar dus ook geen walking-time voor ons samen.
Na het ontbijt weer naar Yaayaa, die lag dit keer alleen in een diepe slaap en voelde zó warm aan, dat ik het zielig vond om haar wakker te maken. Even snel een aai over haar hoofd en John papa gaan zoeken, om alvast special attention met hem te hebben. Dat ging erg goed, we gingen naar de speeltuin en hebben lekker rondgelopen, leuk om dan te klappen, dan gaat hij dansen op een echte ‘John papa-manier’, super schattig.
Daarna met Amma naar de snoezelroom, het was vandaag een vakantieprogramma in verband met een nationaal heilige dag, dus alle kinderen waren op PCC. Dat scheelt voor Amma veel tijd, want voordat ze uitgejuicht en naar iedereen gezwaaid heeft, zijn we altijd laat in PCC. Dit keer tijd voor dansen, muziek maken, een handmaggage en spelen met een blauwe ‘massage-ding’ die Amma erg interessant vind.
Daarna Theresa opgehaald om naar de hangmat te gaan, waarbij er een care-giver kwam, die hup hup hup al haar kleren uitdeed en haar weer, met enkel een blouseje, aan mij gaf.. Ze had in haar jurk geplast, dus dat werd even in de zon gelegd, iets wat op zich wel normaal is hier, maar nu was het toch wel even raar..
Na de pauze was John even ‘kwijt’ door het vakantieprogramma, gelukkig is het best overzichtelijk hier, dus ik had hem snel weer gevonden. Daarna was Yahillaw al bij de drums, maar toen ik zijn naam zei, stond hij meteen weer op om met mij te lopen.
In de siësta naar de markt gegaan voor de boodschapjes. En nu durf ik toch echt met zekerheid te zeggen dat het droogseizoen is begonnen: er is geen wolkje meer aan de lucht te zien, strak licht-blauw, een super mooi gezicht. Het is niet meer zo vochtig, maar er is een lekker, niet te warm, windje bij zo’n 35 graden. Een heerlijke tempratuur om naar de markt te gaan.
Die middag nog goed aan school kunnen werken en kwam het eten ook weer vroeg. Weer vroeg weekend, en weer ontbrak bij mij het weekend gevoel, gewoon omdat ik nog steeds altijd het gevoel heb dat ik mijn week net begonnen ben… Alhoewel het ook niet als een straf voelt om lekker weekend te hebben natuurlijk!
En mijn weekend begon weer eens heerlijk met lekker lang in mijn bedje liggen, in mijn boek verdiept, bleek het opeens een paar uurtjes later te zijn. Gelukkig was ik vroeg, maar fit, wakker geworden, dus ik had tijd genoeg.
Tegen twaalf uur aan had ik inmiddels heerlijk uitgerust, gelezen en mijn kamer opgeruimd en was ik klaar om naar Techiman te gaan. Met stiekem nog een beetje hoop dat het pinnen nu toch wel weer moest lukken, vertrok ik samen met Marianne en Marlous, een van de nieuwe vrijwilligers, naar Techiman.
Na een rit in een half uit elkaar vallende auto, waarbij het raam van Marianne tijdens het rijden kapot was gegaan, of misschien gewoon altijd al wel kapot was, dus niet meer dicht kon en veel te harde super irritante muziek die zo hard stond dat praten onmogelijk was, toch veilig aangekomen in Techiman.
Linearecta richting de bank die het voorheen altijd gewoon had gedaan, en ik kan je vertellen, toen alles leek te werken en ik zelf uiteindelijk het geld hóórde kon ik mijn geluk niet op. Het voelde bijna stom hoe blij ik was, maar ik hou er helemaal niet van om afhankelijk te zijn en zeker niet als ik helemaal alleen, zonder familie etc, ergens in Ghana ben, dus die paar cedi die ik nog had waardoor ik wist dat het nu moest lukken omdat ik anders dus wel afhankelijk werd, voelde gewoon niet goed.
Ik was zo blij! Eindelijk weer mijn eigen geld, gewoon uit de automaat. In Nederland lijk het zo vanzelf, je loopt naar de andere kant van de straat en in mijn geval vind ik dan in een paar meter afstand verschillende mogelijkheden, het lukt gewoon altijd. Hier dacht ik toen het eerst niet lukte, ‘ach, we zijn in Ghana, niet aanstellen kan gebeuren’, maar ik kan je nu vertellen, hoe langer het niet lukt, hoe vervelende het wordt. Vandaar dus die big-smile die de rest van de dag niet meer van mijn gezicht is gegaan. Gelukkig was ik niet de enige met die rare gedrag door een ‘simpele’ handeling als pinnen, Marianne had precies hetzelfde probleem, en we liepen dus samen te stralen als kinderen in een snoepwinkel door het geld, ons eigen geld, in onze portemonnee.
Meteen door gelopen naar de supermarkt, en allemaal lekkers gekocht: we konden ten slotte weer pinnen! Daarna Marlous naar de taxi gebracht, ze was helemaal niet lekker en wilde naar huis. Veilig bij de taxi gebracht, en ze zag het zitten om alleen terug te gaan. Marianne en ik hadden dus nog even tijd om ons ‘pin-avontuur’ te vieren.
Cakejes en ijs gekocht, weer onder het motte ‘we konden ten slotte weer pinnen!’ en een grote wandeling door de stad gelopen, waarbij ik ondertussen een leuke sportbroek heb gekocht (voor omgerekend 3euro, daar zou je in een normale bui toch ook al blij van zijn geworden!?) en hele leuke slippertjes met appeltjesgroen, ook daar was ik helemaal blij mee!
Een super geslaagd bezoek Techiman dus! Zelfs terug in de taxi konden Marianne en ik niet stoppen over hoe blij we waren, oh oh oh wat waren wij blij!! In Nkoranza nog even wat boodschapjes gehaald, onder andere eieren waarbij de vrouw die ze normaal verkoopt zo diep sliep dat ze niet wakker werd: die mensen werken allemaal zo hard!
Thuis gekomen heerlijk wat gelezen en samen met Marianne gekookt en gezellig gegeten. Daarna mijn nieuwe sportbroek aangedaan: een warme broek, en het was raar maar waar, ik kreeg het gewoon koud. Ook iets van het droogseizoen, het koelt heel snel af, waardoor het verschil in een dag heel groot is. Het was alsnog 28 graden, maar in mijn jurk, met legging, had ik toch echt kippenvel.
Later die avond zelfs mijn dikste trui die ik hier heb aangetrokken, en mezelf bijna verboden om naar binnen te gaan omdat ‘het koud was’. Gelukkig was ik niet de enige, alle vrijwilligers gingen steeds warmere kleren aantrekken. Ondertussen pratend over hoe koud we het wel niet gaan krijgen als we terugkomen in Nederland…
Uiteindelijk toch maar lekker in mijn bed gaan liggen en daar gaan lezen. Toen mijn ogen om iets over negen (en dat op een zaterdagavond!) bijna dichtvielen maar lekker gaan slapen. De volgende ochtend weer vroeg wakker, maar heerlijk blijven liggen.
Rond negen uur m’n bed uitgegaan om lekker wentelteefjes te maken, een lekker zondags-ontbijtje. Daarna een heerlijk rustig ochtendje. Lekker lezen, leuke verhalen van Linda gehoord die terug is gekomen van vakantie (nog meer zin in weer een eigen vakantie natuurlijk!) en lekker ‘geklummeld’…
In de middag weer mijn ‘zondagse-klusje’: wassen. Het gaat steeds sneller, en ook iets van het droogseizoen: je kleren drogen nu in een paar uurtjes, normaal moest je wel een dag en nacht wachten voordat het een beetje droog leek te worden.
Daarna gezellig buiten gezeten met de vrijwilligers, nog even wat gelezen, foto’s proberen te uploaden, uiteindelijk vijf foto’s op facebook gezet, toen ben ik er maar weer mee gestopt. Maar al bij al dus weer een heerlijk rustig, bijna vakantie-achtige, zondagmiddag gehad, heerlijk!
Nu gaan we met alle vrijwilligers eten, we zijn nu totaal met 6. Heerlijke pizzabroodjes uit de oven. Vast nog een gezellig avond voordat weer een nieuwe week gaat beginnen!